Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Sędzia WSA Grzegorz Wałejko, Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi K. J. na bezczynność Burmistrza K. w przedmiocie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego oddala skargę.
W dniu 2 kwietnia 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga K. J. na bezczynność Burmistrza Miasta [...] polegająca - jak wskazała skarżąca - na odmowie wykonania orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] zapadłego w sprawie stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego działki nr ewid. [...] o powierzchni [...] ha stanowiącej własność gminy [...], położonej przy ul. R. w [...] oraz obniżenia o 50% wysokości tejże opłaty rocznej z tytułu wpisu nieruchomości do rejestru zabytków.
W uzasadnieniu skargi K. J. podniosła, że we wniosku z dnia 28 września 2009 r. zwróciła się do Burmistrza Miasta [...] o sprostowanie naliczenia wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego działki nr ewid. [...] w [...] oraz obniżenie tej opłaty o 50% z tytułu wpisu nieruchomości do rejestru zabytków. Organ ten orzeczeniem z dnia [...] grudnia 2009 r. odmówił uwzględnienia przedmiotowego wniosku, w związku z czym skarżąca wraz ze współużytkownikami powyższej nieruchomości: M. J., E. J. i I. J. skierowali sprawę do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]. Po przeprowadzeniu w dniu [...] marca 2010 r. rozprawy administracyjnej Kolegium orzeczeniem z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] uznało odmowę zmiany stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za nieuzasadnioną, zaś w pozostałej części oddaliło wniosek współużytkowników wieczystych. Od powyższego orzeczenia Burmistrz Miasta [...] wniósł sprzeciw, który Kolegium - działając na podstawie art. 80 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami - przekazało wraz z aktami sprawy do właściwego sądu powszechnego, tj. Sądu Rejonowego w P.
Skarżąca wskazała, że orzeczenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r. zawierało pouczenie, że właściwy organ lub użytkownik wieczysty mogą w terminie 14 dni wnieść od niego sprzeciw, a skutkiem tej czynności będzie utrata przez to orzeczenie mocy obowiązującej. W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy w P. zarządzeniem z dnia [...] listopada 2013 r., sygn. akt [...] nakazał jednak zwrot pozwu w sprawie z powództwa K. J., M. J., E. J. i I. J., z uwagi na nieuzupełnienie przez ww. w wyznaczonym terminie braków formalnych pozwu. Następstwem tego był zwrot akt sprawy do Kolegium.
Skarżąca wyjaśniła, że w dniu 29 listopada 2012 r. wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] zażalenie na bezczynność Burmistrza Miasta [...] polegającą na odmowie wykonania orzeczenia tegoż Kolegium z dnia [...] marca 2010 r. W zażaleniu tym skarżąca podniosła, że skoro Sąd Rejonowy w P. "nie rozpatrzył sprzeciwu Burmistrza [...] i zwrócił go skarżącemu", to przedmiotowe orzeczenie nadal podlega wykonaniu. Rozstrzygając sprawę Kolegium ustaliło jednak, że w obiegu prawnym nadal pozostaje orzeczenie Burmistrza Miasta [...], zaś utrata mocy przez orzeczenie Kolegium wynika wprost z przepisów prawa.
K. J. podniosła, iż nie zgadza się ze stanowiskiem Burmistrza Miasta [...] oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], jakoby sam fakt złożenia sprzeciwu od orzeczenia Kolegium z dnia [...] marca 2010 r. rozstrzygnięcie to uchylał. W jej ocenie ustawodawca, tworząc art. 80 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie miał na uwadze, że samo wniesienie sprzeciwu uchyla poprzednie rozstrzygnięcia, a jedynie fakt, że to sąd rejonowy wyda wyrok, który będzie stanowiskiem ostatecznym w sprawie. Jeżeli jednak sąd ten nie wydaje żadnego rozstrzygnięcia i zwraca akta, sprawę należy traktować tak, jakby sprzeciw od orzeczenia samorządowego kolegium odwoławczego nigdy nie został złożony.