Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom - sprawozdawca, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia NSA Maciej Kierek, Protokolant Referent Agnieszka Kocot, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2005 r. sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.
W dniu 2 lutego 2005 r. T. W. złożyła, za pośrednictwem Ośrodka Pomocy Społecznej , skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej .
Skarga sformułowana została w sposób wyjątkowo zwięzły. Skarżąca wskazała, że w dniu 19 stycznia 2005 r. złożyła wniosek o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej, zgodny z § 3 ust. 2 rozporządzenia z dnia 18 września 2001 r., a w dniu 24 stycznia 2005 r. wniosła zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Skarżąca zarzuca naruszenie przepisu art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 35 § 1 i 2 kodeksu przez brak decyzji w trybie niezwłocznym.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej wniósł o oddalenie skargi, wyjaśniając, że w dniu 19 stycznia 2005 r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie zasiłku na wykupienie recept i leczenie. W dniu 25 stycznia skarżąca złożyła aneks do wniosku, dołączając kserokopie recept i zaświadczenia lekarskiego. W dniu 11 stycznia 2005 r. przeprowadzony został wywiad środowiskowy, a w dniu 25 stycznia 2005 r. wydana została decyzja przyznająca zasiłek celowy specjalny z przeznaczeniem na leczenie i wykupienie recept. W ocenie organu administracji wniosek załatwiony został w terminie ustawowym, wskazanym w kodeksie postępowania administracyjnego. Nie było możliwości załatwienia tego wniosku "od ręki", z uwagi na liczbę składanych wniosków, a zważywszy, że dochód rodziny skarżącej przekracza kryterium dochodowe określone w ustawie, wniosek skarżącej nie został uznany za wymagający natychmiastowego załatwienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona. W rozpoznawanej sprawie nie można bowiem zarzucić organowi administracji bezczynności.
W myśl przepisu art. 3 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, obejmującą orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w § 2 pkt 1 - 4 powołanego przepisu, tj. w sprawach skarg na decyzje administracyjne, postanowienia i inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Kontrola sądu dotyczy niepodejmowania przez organ administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych, czyli sytuacji, gdy mimo ciążącego na nim obowiązku, organ nie wydał w określonym przez prawo terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu albo nie podjął właściwych czynności.
Jak wynika z akt organu administracji, w dniu 19 stycznia 2005 r. skarżąca złożyła do organu pierwszej instancji wniosek o świadczenie na wykupienie recept i leczenie, zwracając się o "niezwłoczne załatwienie powyższego". We wniosku wskazała, że dołącza dwie recepty, a inne dołączy niebawem. Podała ponadto, że osiąga dochód poniżej granicy skrajnego ubóstwa, ma dług w sklepie i brak możliwości brania żywności "na zeszyt". W dniu 25 stycznia 2005 r. skarżąca złożyła aneks do wniosku, dołączając kolejne recepty.