Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 lutego 2014 r. sprawy ze skargi M. H. na bezczynność Burmistrza w przedmiocie rejestracji umowy o przekazaniu udziału we wspólnocie gruntowej I. zobowiązuje Burmistrza do załatwienia wniosku M. H. z dnia 7 marca 2012 r. terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy; II. stwierdza, że postępowanie w sprawie było prowadzone w sposób przewlekły, z rażącym naruszeniem prawa.
II SAB/Lu 343/13
U Z A S A D N I E N I E
M. H. w dniu 4 czerwca 2013 r. złożyła do Sądu skargę, zarzucając Burmistrzowi W. bezczynność oraz przewlekłość prowadzenia postępowania w sprawie z jej wniosku o rejestrację umowy z dnia 30 lipca 2011 r. dotyczącej zbycia udziału we wspólnocie gruntowej miasta W. oraz tzw. "serwitucie" położonym w miejscowości K. K. na rzecz córki J. J. Skarżąca zarzuciła, że ustawa o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych nie uzależnia załatwienia jej wniosku od jakiejkolwiek czynności innego organu administracji publicznej, w tym od decyzji Starosty W.
W odpowiedzi na skargę Burmistrza W. wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga jest zasadna.
W myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "P.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4. Na podstawie tego przepisu skarga do Sądu przysługuje więc w sprawach, w których są wydawane decyzje i postanowienia (pkt 1-3) oraz w tych sprawach, w których mogą być wydawane akty lub podejmowane czynności dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa, określone w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.
Bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ administracji publicznej nie podejmie żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności.
Terminy załatwiania spraw zostały określone w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267; dalej także: "K.p.a."), który stanowi, iż sprawy nie wymagające postępowania wyjaśniającego winny być załatwiane niezwłocznie (§ 1 i § 2), sprawy wymagające postępowania wyjaśniającego - nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowane - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania (§ 3).
Zgodnie z art. 149 § 1 P.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 7 marca 2012 r. skarżąca zwróciła się do Burmistrza W. o zatwierdzenie wskazanej na wstępie umowy z dnia 30 lipca 2011 r. Decyzją z dnia 5 czerwca 2012 r., nr [...], organ ten odmówił M. H. zatwierdzenia zbycia udziałów we Wspólnocie Gruntowej miasta W., wskazując, że jak wynika z decyzji Starosty W. z dnia 20 kwietnia 2012 r., nr [...], skarżąca nie figuruje w wykazie uprawnionych do udziału w tej wspólnocie gruntowej. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpoznaniu odwołania skarżącej, decyzją z dnia 3 sierpnia 2012 r., nr [...], uchyliło powyższą decyzję Burmistrza W. i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania. Kolegium podkreśliło, że wskazana w uzasadnieniu tej decyzji decyzja Starosty W. z dnia 20 kwietnia 2012 r., nr [...], jest nieprawomocna, a zatem decyzja ta nie mogła stanowić podstawy do rozstrzygnięcia wniosku skarżącej. Akta sprawy wraz z powyższą decyzją Kolegium zostały przekazane do Burmistrza W. w dniu 13 sierpnia 2012 r. W toku ponownego rozpoznania sprawy, organ ten pismem z dnia 26 września 2012 r., nr [...], poinformował skarżącą, że jej wniosek zostanie rozpatrzony, po rozpoznaniu przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Kartograficznego w [...] odwołania od wskazanej wyżej decyzji Starosty W. z dnia 20 kwietnia 2012 r., nr [...].