Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Protokolant Starszy referent Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2013 r. sprawy ze skargi J. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów I. zobowiązuje Starostę do załatwienia wniosku J H. z dnia 7 sierpnia 2003 r. w sprawie o wznowienie postępowania dotyczącego zatwierdzenia projektu scalenia gruntów zakończonego decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...], w terminie 14 dni od zwrotu akt administracyjnych z odpisem prawomocnego wyroku; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowanie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. wymierza Staroście grzywnę w wysokości 1000 (tysiąc) złotych.
W dniu 21 czerwca 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga J. H. na przewlekłość postępowania Starosty B. w sprawie wniosku z dnia 7 sierpnia 2003 r. o wznowienie przeprowadzonego przez ten organ postępowania scaleniowego gruntów wsi S., gmina S. W skardze tej skarżący wniósł o wyznaczenie Staroście B. dodatkowego 14-dniowego terminu do załatwienia przedmiotowego wniosku, który - jak podkreślił - nie został rozpoznany już od około 10 lat. Nadto skarżący zażądał ustalenia przyczyn i osób winnych zaistniałej sytuacji, stwierdzenia, że w sprawie "nastąpiła rażąca przewlekłość we wszczęciu postępowania w sprawie scalenia" oraz "zasądzenia od pozwanego na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w kwocie 40.000 zł za celowe i świadome nie wszczęcie postępowania o wznowienie scalenia".
W uzasadnieniu skargi skarżący stwierdził, że Starosta B., prowadząc postępowanie w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów wsi S., w sposób bezprawny działał na wyłączną korzyść M. i J. małż. U. W ocenie J. H. sprawa wymaga zatem "ponownego przeprowadzenia scalenia" w sposób zgodny z prawem. Jednocześnie skarżący zaznaczył, że w sprawie jego wniosku o wznowienie przedmiotowego postępowania składał do Starosty B. w pismach z dnia 4 października 2006 r. oraz z dnia 11 maja 2010 r. "przypomnienia", jednak na każde z nich uzyskał odpowiedź, iż sprawa zostanie rozpoznana po zwrocie akt administracyjnych. Również jego zażalenie z dnia 13 grudnia 2012 r. na niezałatwienie tego wniosku przez 10 lat nie przyniosło żadnego skutku, bowiem Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r. uznało je za nieuzasadnione.
W odpowiedzi na skargę Starosta B. wniósł o jej oddalenie, podkreślając, że bezzasadność zawartych w niej zarzutów potwierdziło już Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. w postanowieniu z dnia [...] stycznia 2013 r., którym uznało za nieuzasadnione zażalenie J. H.. Organ podniósł, że skarżący pismami z dnia 5 września 2003 r., z dnia 20 października 2006 r. oraz z dnia 9 czerwca 2010 r. był informowany, iż jego wniosek nie może być rozpatrzony z uwagi na brak akt administracyjnych sprawy, spowodowany toczącymi się postępowaniami sądowymi oraz nadzwyczajnymi postępowaniami administracyjnymi. Będąca przedmiotem tego wniosku decyzja Starosty B. z dnia [...] stycznia 2003 r., zatwierdzająca projekt scalenia gruntów wsi S. w części dotyczącej działek nr ewid.: [...],[...],[...] i [...] (tj. w części, w której Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją z dnia [...] maja 1999 r. stwierdził nieważność poprzednio wydanej w tej sprawie decyzji scaleniowej), była bowiem w pierwszej kolejności przedmiotem odwołania J. H., po rozpatrzeniu którego Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] marca 2003 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Następnie J. H. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na powyższą decyzję organu odwoławczego, która wyrokiem z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt II SA/Lu 489/03 została oddalona. Z kolei skargę kasacyjną J. H. od tego wyroku oddalił wyrokiem z dnia 8 lutego 2006 r., sygn. akt II OSK 497/05 Naczelny Sąd Administracyjny.