Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Asesor WSA Jerzy Drwal,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz ( sprawozdawca ), Protokolant Referent - stażysta Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2005 r. sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.
II SAB/Lu 9/05
U z a s a d n i e n i e
T. W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie złożonych przez nią wniosków z dnia 24 listopada 2004 r. i 25 listopada 2004 r. o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej na zakup żywności, odzieży, obuwia zimowego i opłacenie energii elektrycznej, poprzedzając skargę zażaleniem z dnia 22 grudnia 2004 r. skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W swojej skardze skarżąca podnosiła, iż w sprawach z jej wniosków organ administracji dopuścił się naruszenia przepisu art. 104 kodeku postępowania administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej wnosił o oddalenie skargi, jako niezasadnej. Uzasadniając swoje stanowisko, Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej podnosił, iż T. W. w dniu 25 listopada 2005 r. wystąpiła do Ośrodka Pomocy Społecznej z dwoma wnioskami o przyznanie jej pomocy w formie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup odzieży i obuwia zimowego, żywności oraz opłacenie należności za energię elektryczną. Ponadto wskazano, iż w dniu 7 grudnia 2004 r. przeprowadzony został wywiad środowiskowy, podczas którego pracownik socjalny poinformował wnioskodawczynię, iż zostało przekroczone określone w ustawie o pomocy społecznej kryterium dochodowe, w związku, z czym w celu otrzymania świadczenia pieniężnego w formie zasiłku celowego należy przedłożyć dokumenty potwierdzające wzrost kosztów utrzymania rodziny. W dniu 17 grudnia 2004 r. T. W. zgłosiła się do ośrodka, i jak wskazano w odpowiedzi na skargę, poinformowana została o trybie postępowania w sprawie o przyznanie zasiłku celowego specjalnego. Podniesiono również, iż w tym samym dniu, mąż wnioskodawczyni, dostarczył jej skargę na pracownika socjalnego, a odpowiedź na nią T. W. otrzymała w dniu 4 stycznia 2005 r. W odpowiedzi na skargę, podniesiono również, iż w dniu [...] grudnia 2004 r. w sprawie z wniosków skarżącej, wydana została decyzja Nr [...] odmawiająca przyznania zasiłku celowego - jak podkreślono decyzja wydana została w poniedziałek, a miesięczny termin do jej wydania upływał w dniu 25 grudnia 2004 r. Ponadto, w odpowiedzi na skargę podkreślono, iż T. W. zakwestionowała wydaną decyzję odwołując się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w dniu 10 stycznia 2005 r., jak również, że dokumenty w sprawie przesłane zostały organowi wyższego stopnia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W przekonaniu Sądu, skarga T. W. nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.
Dokonując kontroli działalności administracji publicznej, a w przedmiotowej sprawy kontroli działania Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, w kontekście zarzutów formułowanych w skardze, zasadnie należy odwołać się do treści przepisu art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w świetle, którego Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Przywołany przepis ma podstawowe znaczenie dla określenia zakresu kognicji Sądu. W jego świetle, prawem a także obowiązkiem Sądu jest dokonanie kontroli opartej na kryterium zgodności z prawem działań lub zaniechań administracji i to niezależnie od tego, czy dany konkretny zarzut przedstawiony został w skardze. Oznacza to, więc, iż Sąd nie jest związany i skrępowany sposobem sformułowania skargi, przywołanymi w niej argumentami, podnoszonymi wnioskami, zarzutami i żądaniami. Jest natomiast związany granicami sprawy, w której skarga została wniesiona. Tym samym granice rozpoznania skargi są z jednej strony wyznaczane przez kryterium legalności działań administracji publicznej, z drugiej zaś przez całokształt tylko prawnych aspektów i tylko tego danego stosunku administracyjno prawnego, którego sprawa dotyczy - skarga ma, więc wyłącznie walor niewiążącej informacji o wadliwości zaskarżonego aktu lub czynności (bezczynności), a właściwych czynników determinujących - w płaszczyźnie prawnej - zakres kognicji Sądu upatrywać należy w przesłance zaskarżania aktów i czynności (bezczynności) organów administracyjnych; jest nią kryterium zgodności z prawem spełniające w tej płaszczyźnie funkcje granic, w jakich następuje rozpoznanie skargi.