Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 26 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność i przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w sprawie zmiany decyzji o przyznaniu zasiłku celowego oddala skargę.
W dniu [...] kwietnia 2018 r. Z. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na "bezczynność/przewlekłość" Samorządowego Kolegium Odwoławczego w sprawach z jego wniosków z dnia [...] i [...] stycznia 2018 r. o wznowienie postępowań o wymienionych numerach, m.in. w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Kolegium z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...]
Uzasadniając skargę Z. W. zarzucił brak postanowień w trybie niezwłocznym, zagrożenie życia od 2013 r., pozostawianie wniosków bez rozpoznania z powodu wrogiego nastawienia organów do skarżącego, z rażącym naruszeniem prawa, w szczególności "wypaczenie art. 64 § 2 k.p.a."
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi.
Organ odwoławczy wyjaśnił, że w piśmie z dnia [...] stycznia 2018 r. Z. W. zwrócił się o wznowienie postępowania w kilkunastu sprawach, w tym w sprawie zakończonej decyzją Kolegium z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie zasiłku celowego.
W piśmie z dnia [...] lutego 2018 r. Kolegium wezwało wnioskodawcę do sprecyzowania powyższego wniosku poprzez wskazanie podstawy wznowienia określonej w art. 145 § 1 k.p.a., a także do wskazania dowodu potwierdzającego w jakiej dacie wnioskodawca dowiedział się o istnieniu przesłanki wznowienia postepowania. Wezwanie to doręczono stronie w dniu [...] marca 2018 r.
W piśmie z dnia [...] marca 2018 r. Z. W. wskazał podstawę żądania wznowienia postępowania, powołując się na przepis art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Wyjaśnił, że nowym dowodem, w rozumieniu tego przepisu, jest w jego ocenie postanowienie NSA z dnia 1 grudnia 2018 r. sygn. akt I OZ 1710/17.
Kolegium postanowieniem z dnia [...] marca 2018 r. wznowiło postępowanie w sprawie zakończonej decyzją z dnia [...] lutego 2017 r., a następnie - po doręczeniu stronie w dniu [...] marca 2018 r. powyższego postanowienia wraz z zawiadomieniem w trybie art. 10 k.p.a. - decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r. (doręczoną stronie w dniu [...] kwietnia 2018 r.) odmówiło uchylenia kontrolowanej decyzji.
Wskazując na powyższe okoliczności Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. uznało skargę za nieuzasadnioną. Podkreśliło, że wniosek strony został załatwiony w ustawowym terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2188 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Stosownie zaś do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Obowiązujące przepisy nie zawierają definicji legalnych "bezczynności" i "przewlekłego prowadzenia postępowania". W orzecznictwie przyjmuje się natomiast, że z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu. Przewlekłość postepowania ma z kolei miejsce wówczas, gdy organ nie załatwia sprawy w terminie, a podejmowane przez niego działania nie charakteryzują się koncentracją, względnie mają charakter czynności pozornych, nieistotnych dla merytorycznego załatwienia sprawy.