Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2015r. sprawy ze skargi Spółki A na bezczynność Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych w udostępnieniu informacji publicznej 1/ zobowiązuje Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych do rozpoznania wniosku skarżącego przedsiębiorstwa o udzielenie informacji publicznej; 2/ stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3/ nie wymierza organowi grzywny; 4/ zasądza od Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych na rzecz skarżącego przedsiębiorstwa kwotę 357zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że pismem z dnia 29 września 2014r. Przedsiębiorstwo A zwróciło się za pośrednictwem pełnomocnika do Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w A o udzielenie informacji publicznej w zakresie czy wymienionym poniżej osobom, tj.:
"[...]" dokonano umorzenia jakichkolwiek zobowiązań należnych wobec Agencji Nieruchomości Rolnych, Oddział Terenowy w A, a jeśli tak to jakich należności dotyczyło umorzenie, za jaki okres oraz na jakiej podstawie dokonano umorzenia wierzytelności Agencji Nieruchomości Rolnych wobec wskazanych osób.
Pismem z dnia 15 października 2014r., zaadresowanym i skierowanym do pełnomocnika wnioskodawcy, główny księgowy ANR Oddział Terenowy w A odmówił wnioskodawcy udzielenia żądanych informacji, powołując się na art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej.
Następnie pismem z dnia 26 listopada 2014r. Przedsiębiorstwo A wywiodło skargę na bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej przez Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych w A. Strona skarżąca zwróciła się o zobowiązanie Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych w A do udzielenia żądanej informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 29 września 2014r. w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi. Dyrektorowi Agencji Nieruchomości Rolnych w A zarzucono naruszenie art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej polegające na nieudzieleniu informacji publicznej zgodnie z żądanym zakresem, wyrażające się w braku wydania decyzji administracyjnej zgodnie z dyspozycją ww. normy prawnej.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział w A wniósł o jej oddalenie, stwierdzając, że jego pismo z dnia 15 października 2014r. spełnia wymogi decyzji administracyjnej. Ponadto podniesiono, że udostępnienie informacji określonych we wniosku strony stanowiłoby naruszenie prywatności osób w nim wskazanych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Sprawowana przez sądy administracyjne kontrola działalności administracji publicznej obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Ich właściwość w powyższym zakresie dotyczy zatem niepodejmowania przez organy administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych. W przypadku skargi na bezczynność organu, przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak, w sytuacji gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. W piśmiennictwie i judykaturze przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności (zob. T. Woś, H. Krysiak-Molczyk i M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 86; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. akt IV SAB/Wr 66/09, wyrok NSA z 20 lipca 1999 r., I SAB 60/99; OSP 2000, nr 6, poz. 87).