Sprawa ze skargi na bezczynność Dziekana Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa w udzieleniu informacji publicznej 1/ stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2/ orzeka o niewymierzaniu organowi grzywny; 3/ umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 4/ zasądza od Dziekana Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa na rzecz skarżącego P. B. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2013r. sprawy ze skargi P. B. na bezczynność Dziekana Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa w udzieleniu informacji publicznej 1/ stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2/ orzeka o niewymierzaniu organowi grzywny; 3/ umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 4/ zasądza od Dziekana Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa na rzecz skarżącego P. B. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że w dniu 20 grudnia 2012 r. P. B. wystąpił do Dziekana Wydziału A Uniwersytetu A o udostępnienie informacji publicznej.

W dniu 11 stycznia 2013r. P. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, skargę na bezczynność Dziekana Wydziału A w zakresie nierozpoznania powyższego wniosku.

W dniu 14 stycznia 2013 r. ww. organ poinformował P. B., iż nie jest w posiadaniu wnioskowanych przez niego decyzji z uwagi na okoliczność, iż wszystkie osoby, które złożyły wniosek, zostały przyjęte na studia.

W wykonaniu wezwania Sądu Wojewódzkiego, skarżący w wyznaczonym terminie uzupełnił braki formalne i fiskalne skargi oraz wniósł o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego z uwagi na ustanie stanu bezczynności po wniesieniu skargi i zasądzenie od organu kosztów postępowania sądowego.

Postanowieniem z dnia 26 marca 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie umorzył postępowanie sądowe w sprawie.

Skargę kasacyjną od ww. orzeczenia wywiódł pełnomocnik P. B.

W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 18 czerwca 2013r., I OSK 1145/13 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że wykładnia i zastosowanie art. 149 P.p.s.a. wymaga uwzględnienia celu zmian jakie zostały dokonane ustawami: z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (która weszła w życie z dniem 11 kwietnia 2011 r.), z dnia 20 stycznia 2011 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (która weszła w życie z dniem 17 maja 2011 r.) oraz z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (która weszła w życie z dniem 12 lipca 2011 r.). Ratio legis tych zmian jest rozszerzenie środków przeciwdziałania bezczynności organu i przewlekłemu prowadzeniu postępowania administracyjnego oraz naruszaniu przez organ administracji terminów załatwienia spraw, a także umożliwienie efektywnego dochodzenia przez stronę postępowania odszkodowania za poniesioną szkodę od organu administracji z tytułu niewydania orzeczenia lub decyzji z naruszeniem prawa oraz ponoszenia przez funkcjonariuszy publicznych odpowiedzialności majątkowej za zaniechania prowadzące do wyrządzenia szkody na skutek rażącego naruszenia prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny podzielił zaprezentowany wyżej pogląd wyrażony w postanowieniu NSA z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II OSK 1360/12, że wydanie, w toku postępowania sądowego po wniesieniu skargi, przez organ administracyjny decyzji nie zwalnia wojewódzkiego sądu administracyjnego z obowiązku rozpoznania skargi wniesionej na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. w zakresie orzekania w przedmiocie stwierdzenia, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1 zdanie drugie P.p.s.a.) oraz w zakresie wymierzenia organowi grzywny z tego tytułu (art. 149 § 2 P.p.s.a.).

Strona 1/2