Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2016 r. sprawy ze skargi J. B. na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu w przedmiocie wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej w celach łowieckich 1) umarza postępowanie sądowoadministracyjne w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu, 2) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania, 3) stwierdza, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania nie miały miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 4) wymierza Komendantowi Wojewódzkiemu Policji w Opolu grzywnę w kwocie 500 (pięćset) złotych, 5) oddala skargę w pozostałej części, 6) zasądza od Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu na rzecz skarżącego J. B. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarżący J. B., reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego, w piśmie datowanym na dzień 29 grudnia 2015 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu (zwanego dalej też "organem" i "KWP") sprawy dotyczącej wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej w celach łowieckich. Jako podstawę prawną skargi powołał przepisy art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej "P.p.s.a."
Skarżący wniósł o:
- stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania,
- stwierdzenie, że ta bezczynność lub przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
- zobowiązanie organu do wydania w określonym terminie decyzji załatwiającej sprawę,
- przyznanie od organu sumy pieniężnej w wysokości pięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów,
- wymierzenie organowi grzywny,
- zasądzenie od Opolskiego Wojewódzkiego Komendanta Policji kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Organowi pierwszej instancji zarzucił naruszenie:
- przepisu art. 35 § 1 i 3 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie polegające na sprzecznym z prawem niewydaniu decyzji administracyjnej bez zbędnej zwłoki, ewentualnie niewydaniu decyzji w ciągu miesiąca,
- przepisu z art. 36 w zw. art. 35 § 1 i 3 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie i niezawiadomienie skarżącego o przekroczeniu terminu na wydanie decyzji, niepodanie wszystkich przyczyn niezałatwienia sprawy w ustawowym terminie oraz niewyznaczenie nowego terminu.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że w dniu 10 sierpnia 2015 r. wystąpił do Opolskiego Wojewódzkiego Komendanta Policji o wydanie decyzji o pozwoleniu na posiadanie broni palnej w celach łowieckich, załączając niezbędne dokumenty potwierdzające spełnienie przez niego wszystkich przesłanek do uzyskania pozwolenia. Natomiast w dniu 25 sierpnia 2015 r. organ pierwszej instancji otrzymał odpis pisma pełnomocnika o cofnięciu skargi kasacyjnej od wyroku WSA oddalającego skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji, nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Komendanta Policji z dnia 10 czerwca 2013 r., nr [...], cofającą skarżącemu pozwolenie na posiadanie broni palnej w celach łowieckich, które to postępowanie - zdaniem organu - było przeszkodą do wydania decyzji w sprawie. Skarżący podał, że przez ponad 2 tygodnie organ nic nie robił i dopiero w dniu 11 września 2015 r. zawiesił postępowanie w sprawie, bez wcześniejszego lub choćby jednoczesnego zawiadomienia go, że sprawa nie zostanie załatwiona w terminie. Wskazał, iż termin miesięczny na załatwienie sprawy, zwłaszcza że nie jest to sprawa szczególnie skomplikowana, upłynął jeszcze przed dniem zawieszenia postępowania. Poza tym organ nie poprzestał tylko na takim przewlekaniu sprawy, ale działał na zwłokę dalej - po usunięciu przyczyny zawieszenia postępowania podjęcie postępowania również nastąpiło ze zwłoką - organ zwlekał z podjęciem postępowania blisko 3 tygodnie i podjął je dopiero po pisemnej interwencji pełnomocnika skarżącego. W ocenie skarżącego, kolejnym przejawem celowego działania zmierzającego wprost do przedłużenia postępowania było uznanie jego pełnomocnika za nieuprawnionego do uzyskania telefonicznej informacji o stanie postępowania, mimo że pierwsze pismo pełnomocnika, po którym organ mógł wezwać o pełnomocnictwo, a do którego załączony był odpis pisma do NSA, było wysłane przez niego już 2 miesiące wcześniej. Stąd w dniu 22 października 2015 r. wysłał pismo do Opolskiego Wojewódzkiego Komendanta Policji, w którym wezwał go do terminowego załatwienia sprawy poprzez natychmiastowe wydanie decyzji administracyjnej w przedmiotowej sprawie. Skarżący odnotował, że w międzyczasie organ podjął kolejne działania na zwłokę, podejmując postępowanie dowodowe w przedmiocie przesłuchania w dniu 18 listopada 2015 r. świadka M. M. Podczas gdy organ mógł wezwać M. M. na świadka już 13 sierpnia 2015 r., bo wtedy dopuścił dowód z nim związany, ale opóźnił wezwanie o 2,5 miesiąca. Skarżący podniósł, że nie rozumie, dlaczego Opolski Wojewódzki Komendant Policji dopuścił dowody wskazane w piśmie z dnia 13 sierpnia 2015 r., a nie dopuścił innych korzystnych dla niego dowodów wnioskowanych w postępowaniu o cofnięciu pozwolenia na posiadanie broni. Świadczy to o bezprawności i stronniczym działaniu na jego niekorzyść. Powołując przepisy mające zastosowanie w sprawie oraz orzecznictwo sądowe, dowodził, że w sprawach skarg na bezczynność organów, które w prawnie ustalonym terminie, pomimo istnienia ustawowego obowiązku, nie podejmują żadnych czynności w sprawie lub które wprawdzie prowadzą postępowanie, jednakże nie kończą postępowania stosownym aktem lub stosowną czynnością nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności czy bezczynność organu spowodowana została opieszałością organu, czy też wiąże się z przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinny zostać dokonane.