W dniu 10 stycznia 2012 r. Opolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny wydał postanowienie, w którym orzekł o utrzymaniu w mocy postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu, które jak wskazał zawarte zostało w pismach z dnia 11 października 2011 r. oraz 23 listopada 2011 r.
W piśmie z dnia 1 lutego 2012 r. A. K. wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu w sprawie o udzielenie informacji publicznej. W skardze podniosła, że bezczynność organu narusza w sposób rażący przepisy prawa, w szczególności art. 13 ust. 1 i art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem nie została jej udzielona żądana przez nią w piśmie z dnia 2 listopada 2011 r. informacja publiczna jak i nie została wydana decyzja odmawiająca jej udzielenia. W związku z podniesionymi zarzutami skarżąca wniosła o zobowiązanie organu do udostępnienia informacji publicznej lub wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia w wyznaczonym terminie 14 dni.
W odpowiedzi na skargę Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Opolu wniósł o oddalenie skargi. Wskazując na przepis art. 1 ust 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej podniósł, że żądane przez skarżącą informacje nie są objęte obowiązkiem ustanowionym w/w ustawą. Wyjaśniając, że wszystkie informacje zawarte w rejestrze zgłoszeń podejrzeń lub rozpoznań zakażeń, chorób zakaźnych lub zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, mogą być udostępniane jedynie podmiotom o których mowa w art. 30 ust. 1 tej ustawy wskazał, że wyklucza to ich udostępnienie skarżącej. Zaznaczył przy tym, że skarżąca została o tym poinformowana, a wszelkie możliwe informacje zostały jej udzielone w pismach z dnia 11 października 2011 r., 23 listopada 2011 r. oraz 15 grudnia 2011 r. Ponadto, organ zauważył, że udzielenie odpowiedzi żądanej przez skarżącą byłoby niemożliwe również i z tego powodu, że żądane informacje nie są informacjami prostymi i wymagałyby przetworzenia, co więcej służą one skarżącej do realizowania jej interesu prywatnego, a nie publicznego, który jedynie umożliwia uzyskanie informacji przetworzonej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w postępowaniu sądowym nie mogą być brane pod uwagę argumenty natury słusznościowej czy celowościowej. Badana jest wyłącznie prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów.
Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwanej P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1- 4a. Sądy rozpoznają więc skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w wydaniu: decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty, postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, a także w wydaniu innego niż określony w pkt 1-3 aktu lub podjęcia czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach.