Rozstrzygając kwestię przewlekłości postępowania w przedmiocie udzielenia skarżącej informacji publicznej stwierdzić należy, że wniosek skarżącej nie dotyczył udostępnienia informacji publicznej, a więc brak było podstaw do nadania mu biegu w trybie przewidzianym ustawą. Jednocześnie za bezpodstawny uznać należało zarzutu przewlekłości postępowania. Dostrzec trzeba, że organ odpowiedział na wniosek skarżącej pismem z dnia 11 października 2011 r., a następnie, wobec kolejnego jej pisma z dnia 2 listopada 2011 r. oraz z dnia 6 grudnia 2011 r., pismem z dnia 23 listopada 2011 r. oraz z dnia 15 grudnia 2011 r., poinformował, że nie mogą być one rozpatrzone w trybie ustawy, gdyż żądane informacje nie są informacjami publicznymi. W ocenie Sądu, takie działanie organu było prawidłowe, albowiem w przypadku uznania przez organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, że żądane wiadomości nie mają cech informacji publicznej i na mocy odrębnej ustawy przewidziany jest w stosunku do nich odrębny tryb dostępu, nie może on wydać decyzji o odmowie udzielenia informacji. W takim przypadku powinien jedynie zawiadomić wnioskodawcę, że żądane informacje nie mogą być udostępnione w trybie ustawy. Przepis art. 16 ust. 1 ustawy, przewidujący obowiązek wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, ma zastosowanie tylko wówczas, gdy informacja jest informacją publiczną, a organ jest zobowiązany do jej udostępnienia. Brak spełnienia któregokolwiek z tych warunków wyłącza stosowanie ustawy i tym samym wydania odmownej decyzji.
Konkludując, skoro organ poinformował skarżącą, że jej wniosek nie może zostać rozpatrzony w trybie ustawy, działanie organu uznać należało za wystarczające i prawidłowe. Organ odpowiedział na wniosek, a więc nie można zarzucić mu zwłoki w podjęciu działań. W zakresie udzielenia informacji skarżącej nie znajdował zastosowania termin określony w art. 13 ust. 1 ustawy, a udzielenie odpowiedzi w przeciągu kilkunastu dni, od otrzymania wniosku, uznać należy za dokonane w rozsądnym terminie.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji wyroku.
Odnośnie złożonego wniosku o zasądzenia kosztów postępowania, wyjaśnić trzeba, że wniosek w tym zakresie nie mógł być uwzględniony, albowiem zgodnie z art. 200 P.p.s.a., zwrot kosztów postępowania zasądza się na rzecz skarżącego od organu, który dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, w razie uwzględnienia skargi.