Jednocześnie zauważyć przyjdzie, że organ zwrócił się do biegłego po upływie miesiąca od otrzymania akt administracyjnych przekazanych przez organ odwoławczy wraz z decyzją z dnia 13 kwietnia 2015 r. Również po upływie miesiąca zarządził przeprowadzenia dowodu z oględzin przedmiotowego budynku (zawiadomienie z dnia 11 maja 2015 r). W przekonaniu Sądu, sprawy z zakresu pomocy społecznej nie powinny oczekiwać dłużej na rozpoznanie niż to wynika z przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Powyższe oznacza, że organ prowadził postępowanie w sposób nieefektywny, przez wykonywanie czynności w zbyt dużym odstępie czasu. Zdaniem Sądu, działania organu należało ocenić jako opieszałe i niesprawne, tym bardziej jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że postępowanie w sprawie przyznania wnioskowanego zasiłku toczy się od pięciu lat. Powtórzyć przyjdzie, że nie można przewlekłości postępowania utożsamiać jedynie z przekroczeniem terminów wynikających z art. 35 i art. 36 K.p.a. W konsekwencji, w przekonaniu Sądu, zasadny jest zarzut przewlekłego prowadzenia postępowania, bowiem organ prowadził postępowanie dłużej niż to było konieczne i podejmował czynności w zbyt długich odstępach czasu. W tym kontekście za opieszałe, a więc przewlekłe należy ocenić działania organu, które zmierzają do ustalenia stanu faktycznego sprawy - ustalenia zakresu prac niezbędnych do poprawy stanu technicznego budynku w [...] ul. [...] oraz ustalenia kosztów tych prac, po pięciu latach prowadzenia postępowania administracyjnego w tym przedmiocie.
W okolicznościach rozpoznawanej sprawy, zważywszy na wyroki wydane przez Wojewódzki Sąd Administracyjnych (w sprawach sygn. akt II SAB/Op 32/13 i II SAB/Op 20/14) stwierdzające przewlekłe prowadzenie postępowania, dotyczącego przyznania A. C. zasiłku celowego na pokrycie strat poniesionych w wyniku powodzi w maju 2010 r., skład orzekający dopatrzył się w przewlekłości cech rażącego naruszenia prawa.
Na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a. orzeczono o wymierzeniu organowi grzywny w kwocie 500,00 zł uznając, że w okolicznościach niniejszej sprawy koniecznym jest wymierzenie sankcji za prowadzenie postępowania w sposób przewlekły. Mając zaś na względzie wychowawczą funkcję tej grzywny uznano, że jej wysokość jest adekwatna do stopnia zaniechań organu.
W związku z powyższym, Sąd na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a., orzekł jak w punkcie 1 i 2 oraz 3 sentencji wyroku. O kosztach orzeczono w punkcie 4 według art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a.