Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi G. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Opolskiego w przedmiocie rozpoznania wniosku o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej 1) stwierdza przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Opolskiego, 2) stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) zasądza od Wojewody Opolskiego na rzecz skarżącego G. H. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi, wniesionej w niniejszej sprawie przez G. H. jest przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Opolskiego w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty za pozostawienie nieruchomości poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej.
Skarga wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych.
A. H. i J. H. - wnioskami z dnia 22 sierpnia 1988 r. oraz z dnia 3 grudnia 1989 r., a G. H. wnioskami z dnia 18 stycznia 1990 r. i 31 lipca 1990 r. wystąpili do Urzędu Miasta i Gminy Brzeg o przyznanie ekwiwalentu za nieruchomość pozostawioną w miejscowości [...], powiat [...], województwo [...], obecnie terytorium Ukrainy.
Starosta Brzeski, pismem z dnia 18 marca 2004 r., poinformował G. H., iż w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r., prawo do zaliczenia nieruchomości pozostawionej poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej potwierdza w drodze decyzji wojewoda właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby będącej właścicielem nieruchomości pozostawionej poza granicami państwa polskiego, jeżeli o zaliczenie ubiegają się spadkobiercy tej osoby. Wskazał równocześnie, że do wniosku złożonego nie później niż do dnia 31 grudnia 2005 r. należy dołączyć określone dokumenty, w tym m.in.: dowody potwierdzające pozostawioną nieruchomość, postanowienie o stwierdzenie nabycia spadku po właścicielu pozostawionej nieruchomości. Poinformował także, że wskazanie osoby uprawnionej następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem notarialnie poświadczonym.
Pismem z dnia 6 lipca 2004 r., nr [...], Starosta Brzeski przekazał Wojewodzie Opolskiemu wnioski złożone przez A. H., J. H. oraz G. H. o przyznanie ekwiwalentu za nieruchomość pozostawioną przez A. i J. H. w miejscowości [...].
Wojewoda Opolski rozpatrując sprawy przekazane przez Starostę Brzeskiego według kolejności, zgodnie z art. 6 ustawy "zabużańskiej", pismem z 20 października 2014 r. wezwał J. H. do uzupełnienia wniosku w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wezwania o przedłożenie wymaganych, brakujących dokumentów.
J. H. w dniu 3 kwietnia 2015. wystąpił do Wojewody o przedłożenie terminu w celu uzupełnienia materiału dowodowego. Wniosek strony został uwzględniony i termin ten przedłużono o kolejne 3 miesiące.
Natomiast pismem z dnia 14 maja 2015 r. J. H. oraz G. H. skierowanym do Wojewody Opolskiego podnieśli, że "od dłuższego czasu organ posiada wszelkie wymagane dokumenty i informacje konieczne do wydania decyzji i zakończenia sprawy".
J. H. oraz G. H., reprezentowani przez pełnomocnika radcę prawnego B. K., w dniu 14 maja 2015 r. wnieśli do Ministra Skarbu Państwa zażalenie na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej. Żądając jednocześnie wyznaczenia Wojewodzie Opolskiemu dodatkowego terminu 60 dni na załatwienie sprawy i ustalenie osób odpowiedzialnych za przewlekłość oraz powzięcie kroków mających na celu wyeliminowanie przyczyn powstałej przewlekłości i zapobieżenie naruszeniu prawa w przyszłości. Dodatkowo w zażaleniu wskazano, że w dniu 27 maja 1991 r. pomiędzy J. H. (następcą prawnym po zmarłych A. i J. H.), a jego synem G. H. nastąpiła cesja wszystkich praw w całości dotyczących otrzymania rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami państwa po II wojnie światowej przez A. i J. H. Wobec powyższego, podniesiono, że G. H. jest uprawniony do dochodzenia rekompensaty oraz brania udziału w postępowaniu, tym bardziej, że umową objętą aktem notarialnym Repetytorium A nr [...], nabył on od Skarbu Państwa nieruchomość położoną w [...]. Wówczas nastąpiło zaliczenie na poczet ceny nieruchomości wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą. Oznacza to, że nastąpiło częściowe zaspokojenie jego roszczeń, do rozliczenia pozostała jednak dalsza część rekompensaty. Kwota zaliczona na poczet rekompensaty nie pokryła bowiem w całości przysługującej rekompensaty. Zarzucono też, że organ od dłuższego czasu posiada wszelkie wymagane dokumenty i informacje konieczne do wydania decyzji i zakończenia postępowania w przedmiotowej sprawie.