Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi J. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Opolskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej 1) stwierdza przewlekłość postępowania, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2) zobowiązuje Wojewodę Opolskiego do załatwienia wniosku strony w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, 3) zasądza od Wojewody Opolskiego na rzecz skarżącego J. H. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu J. H. zażądał stwierdzenia przewlekłości postępowania prowadzonego przez Wojewodę Opolskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty za pozostawienie przez A. i J. H. nieruchomości poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej.
Nadto w skardze zawarto wniosek o stwierdzenie, że przewlekle prowadzone postępowanie organu miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, a w przypadku spełnienia warunków: orzeczenie o istnieniu prawa skarżącego do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej; przyznanie na rzecz skarżącego od organu odpowiedniej sumy pieniężnej z tytułu przewlekłości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Formułując wniosek o stwierdzenie przewlekłości postępowania, skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 35 § 1 K.p.a. oraz art. 36 K.p.a.
W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że w latach dziewięćdziesiątych XX wieku zostało wszczęte postępowanie o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. i J. H. - rodziców skarżącego - nieruchomości poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej.
Podniósł, że w dniu 27 maja 1991 r. pomiędzy skarżącym (następcą prawnym zmarłych A. i J. H.) a jego synem G. H. - nastąpiła cesja praw dotyczących otrzymania rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami państwa po II wojnie światowej. Na tej podstawie G. H., aktem notarialnym sporządzonym w dniu 14 września 1993 r., objętym Repertorium A nr [...], nabył od Skarbu Państwa nieruchomość w [...]. Zaznaczył, że w przedmiotowej umowie sprzedaży nastąpiło zaliczenie na poczet ceny nabywanej nieruchomości - wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą przez A. i J. H. W ocenie skarżącego, w ten sposób nastąpiło jedynie częściowe zaspokojenie jego roszczeń jako osoby uprawnionej, bowiem kwota zaliczona na poczet sprzedaży nie wyczerpała całości przysługującej rekompensaty.
Skarżący wskazał, że obecnie sprawę w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez A. i J. H. w miejscowości [...], powiat [...], województwo [...] prowadzi Wojewoda Opolski. W przekonaniu skarżącego, w aktach sprawy prowadzonej przez organ znajdują się wszelkie niezbędne dokumenty i informacje potrzebne do podjęcia merytorycznej decyzji w sprawie. Zarzucił, że od czasu przekazania przez Starostę Opolskiego akt postępowania w przedmiotowej sprawie, Wojewoda Opolski nie podejmował żadnych czynności. Zaakcentował skarżący, że dopiero w październiku 2014 r. otrzymał pismo wzywające do nadesłania szeregu, znajdujących się już w posiadaniu organu, dokumentów.
Równocześnie skarżący podał, że w dniu 14 maja 2014 r. wezwał organ do zaprzestania naruszania prawa, a w dniu 25 maja 2014 r. złożył do Ministerstwa Skarbu zażalenie na przewlekle prowadzone postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej. Zaznaczył, że Minister Skarbu w stosunku do skarżącego wydał w dniu 7 lipca 2015 r., postanowienie (znak [...]), uwzględniające złożone zażalenie, uznając, że od dnia przekazania przez Starostę Brzeskiego akt postępowania w przedmiotowej sprawie, Wojewoda Opolski nie podejmował żadnych czynności aż do października 2014 r. Jednocześnie organ wyższego stopnia uznał, że została naruszona zasada informowania stron o stanie postępowania, ponieważ do dnia złożenia przez stronę zażalenia na bezczynność organu, skarżący nie był informowany o przyczynach niezałatwienia sprawy w terminach określonych w art. 35 K.p.a.