Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik(spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant St. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Z. K. i L. K. na bezczynność Starosty Głubczyckiego w przedmiocie odebrania rzeczy porzuconych 1) zobowiązuje Starostę Głubczyckiego do wydania aktu lub podjęcia czynności dotyczącej wniosku Z. K. i L. K. z dnia 17 maja 2012 r., w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, 2) określa, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3) wymierza Staroście Głubczyckiemu grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych, 4) zasądza od Starosty Głubczyckiego na rzecz Z. K. i L. K. solidarnie kwotę 594 (pięćset dziewięćdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi skarga Z. K. i L. K. na bezczynność Starosty Głubczyckiego w zakresie odebrania rzeczy porzuconych.
Z. K. i L. K. pismem, które wpłynęło do Starostwa Powiatowego w Głubczycach w dniu 17 maja 2012 r., wskazując jako podstawy swojego wniosku § 3 rozporządzenia RM z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie rzeczy znalezionych oraz art. 183 K.c. wnieśli o odebranie rzeczy porzuconych przez zmarłego A. K. i ich przechowywanie przez organ. W uzasadnieniu wniosku podali, że A. K. zmarł w dniu 1 grudnia 210 r. i pozostawił szereg rzeczy ruchomych, które zostały komisyjnie spisane i zabezpieczone. Spadkobiercy zmarłego nie odebrali pozostawionych przez niego rzeczy, pomimo upływu okresu 1,5 roku od zawiadomienia ich o pozostawieniu rzeczy. W związku z powyższym ww. rzeczy należy uznać za porzucone. Wnioskodawcy wnieśli także o przyznanie im znaleźnego, a to z uwagi na poniesienie znacznych kosztów związanych z przechowywaniem rzeczy.
Starosta Powiatowy w Głubczycach pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. powiadomił wnioskodawców, że rzeczy wyszczególnione w dokumentacji nie należy traktować jako rzeczy zagubionych, gdyż brak jest podstaw prawnych i faktycznych do takiego przyjęcia. Rzeczy ruchome pozostawione po zamarłym nie mogą zostać uznane za porzucone, gdyż w takim przypadku brak jest zamiaru właściciela wyzbycia się ich własności.
Skarżący pismem z dnia 18 czerwca 2012 r. wnieśli do Wojewody Opolskiego pismo zatytułowane "odwołanie". Wojewoda Opolski pismem z dnia 29 czerwca 2012 r., działając na podstawie art. 237 § 3 K.p.a. stwierdził, że pismo Starosty Głubczyckiego z dnia 4 czerwca 2012 r. nie stanowi decyzji administracyjnej, a mając na uwadze stan występujący w sprawie wnioskodawcy winni dochodzić swoich roszczeń w stosunku do spadkobierców w ramach powództwa cywilnego.
W wyniku skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na pismo Wojewody Opolskiego z dnia 29 czerwca 2012 r., Sąd postanowieniem z dnia 22 października 2012 r., sygn. akt II SA/Op 401/12, odrzucił skargę, a NSA wyrokiem z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt I OSK 3074/12 oddalił skargę kasacyjną wniesioną na to postanowienie.
Skarżący pismem z dnia 25 lutego 2013 r. wnieśli do Wojewody Opolskiego zażalenie na bezczynność Starosty Głubczyckiego. Wojewoda Opolski w odpowiedzi na powyższe w piśmie z dnia 5 kwietnia 2013 r. uznał się niewłaściwym rzeczowo do rozpoznana ww. zażalenia. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że stosownie do art. 17 pkt 1 K.p.a. wojewoda nie jest organem wyższego stopnia w stosunku do jednostek samorządu terytorialnego, gdyż organem tym są samorządowe kolegia odwoławcze. Na poparcie swojego stanowiska przytoczył nadto postanowienie NSA z dnia 1 marca 2002 r., sygn. akt I SA 3120/01. Wojewoda Opolskiego poinformował jednocześnie skarżących o dalszych możliwych krokach prawnych w sprawie.
Pismem z dnia 25 lutego 2013 r. skarżący wnieśli za pośrednictwem Starosty Głubczyckiego zażalenie na bezczynność w sprawie odebrania rzeczy porzuconych. Domagali się wyznaczenia organowi I instancji dodatkowego terminu do wydania decyzji w sprawie oraz zobowiązania go do przyjęcia rzeczy na przechowanie oraz zarządzenia wyjaśnienia przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie. W uzasadnieniu przedstawili stan faktyczny sprawy, przywołali przepisy mające, ich zdaniem, zastosowanie w sprawie, a także powołali się na linię orzeczniczą dotyczącą bezczynności organów i uznali, że w sprawie uzasadniony jest zarzut bezczynności.