Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi A. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę Oleskiego w przedmiocie wynagrodzenia oraz zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem dozoru i usunięciem pojazdu Alfa Romeo o nr rej. [...] 1) stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, 2) stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) wymierza organowi grzywnę w wysokości 200 (dwieście) złotych, 4) zasądza od Starosty Oleskiego na rzecz skarżącego A. W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarżący A. W., reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego D. W., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na przewlekłe prowadzenie przez Starostę Oleskiego (zwanego dalej też "organem") sprawy dotyczącej przyznania wynagrodzenia oraz zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru i usunięciem pojazdu marki Alfa Romeo, nr rej. [...]. Jako podstawę prawną skargi powołał przepisy art. 3 § 2 pkt 8, art. 50 § 1, art. 52 § 2 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a."
Skarżący domagał się:
1) zobowiązania organu do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt administracyjnych organowi;
2) stwierdzenia, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania;
3) stwierdzenia, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
4) przyznania od organu na rzecz skarżącego odpowiedniej sumy pieniężnej na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a.;
5) rozpoznania sprawy w trybie uproszczonym;
6) zasądzenie kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.
W uzasadnieniu skargi podniósł, że skarżący jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PHU A w [...] i w dniu 22 czerwca 2012 r. złożył w Starostwie Powiatowym w Oleśnie wnioski o przyznanie wynagrodzenia za usunięcie z drogi i wykonywanie dozoru nad 13 pojazdami, w tym nad wskazanym na wstępie samochodem osobowym Alfa Romeo. Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r. organ przyznał skarżącemu wynagrodzenie w łącznej wysokości dla wszystkich pojazdów w kwocie 11.839,17 zł.
W wyniku odwołania strony sprawa była rozpatrywana w różnych instancjach, m. in. w sprawie zapadł prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 10 marca 2014 r., którym orzeczono o uchyleniu decyzji odwoławczej i decyzji organu I instancji. Od tego czasu sprawa była ponownie rozpatrywana przez Starostę Oleskiego i Samorządowe Kolegium odwoławcze w Opolu, które w dniu 15 kwietnia 2015 r. uchyliło kolejne postanowienie organu I instancji. Od tego czasu organ nie podjął żadnej merytorycznej decyzji w sprawie, poza nieskutecznym usiłowaniem przekazania do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnie spraw dotyczących wynagrodzenia za ściągnięcie i dozór nad 9 pojazdami. Pismem z dnia 6 lipca 2015 r. Starosta Oleski wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wynagrodzenia za usunięcie i przechowywanie przedmiotowego pojazdu. Pomimo wniesienia zażalenia na przewlekłe postępowanie w sprawie, uwzględnionego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, do chwili wniesienia skargi organ nie poczynił żadnych kroków zmierzających do załatwienia sprawy. Kierowane do strony pisma o wszczęciu postępowania i zobowiązujące do przedłożenie dokumentów na okoliczność wydatków związanych z dozorem nad pojazdem są działaniami pozornymi, mającymi na celu przedłużenie postępowania bez jego merytorycznego zakończenia, tym bardziej, że skarżący informował organ o tym, że przedłożył już wszystkie posiadane dokumenty związane z poniesionymi kosztami. Za przyznaniem kwoty pieniężnej na rzecz skarżącego na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a. przemawia to, że czynności za które ma być przyznane wynagrodzenie zostały wykonane jeszcze przed 2012 r., a ewentualne wynagrodzenie zostanie przyznane bez ustawowych odsetek i bez uwzględnienia strat poniesionych przez skarżącego z powodu długiego okresu oczekiwania na to wynagrodzenie.