Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi T. K. na bezczynność Rady Miejskiej w S. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. nakazać Radzie Miejskiej w S. załatwienie wniosku skarżącego z (...) w części dotyczącej zapytania czy posiedzenie Komisji Rewizyjnej z dnia (...) było rejestrowane na nośnik audio lub audio - video i to w terminie 14 dni od otrzymania prawomocnego wyroku, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, III. zasądza od Rady Miejskiej w S. na rzecz skarżącego kwotę (...) zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Datowaną na dzień 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu do organu - 29 kwietnia 2016 r.) skargą T. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Rady Miasta polegającą na nieudzieleniu odpowiedzi na jego pismo z dnia 08 marca 2016 r. (doręczone e-mailowo organowi tego samego dnia), w którym zwrócił się on z zapytaniem, czy posiedzenie Komisji Rewizyjnej z dnia 07 marca 2016 r. było rejestrowane na nośnik Audio lub Audio - Video.
W odpowiedzi na skargę - reprezentujący Radę Miasta Burmistrz Miasta i Gminy S., wniósł o jej oddalenie. Uzasadniając powyższe stanowisko zwrócono w pierwszej kolejności uwagę, że skarżący, w związku ze złożoną skargą na Burmistrza Miasta i Gminy S., został zaproszony na posiedzenie Komisji Rewizyjnej w dniu 07 marca 2016 r., podczas której skarga powyższa była rozpatrywana. W dniu 08 marca 2016 r. skarżący zwrócił się drogą mejlową z zapytaniem, czy posiedzenie powyższe było nagrywane. W odpowiedzi, w dniu 14 marca 2016 r. skarżący otrzymał treść protokołu z posiedzenia Komisji Rewizyjnej. Jak podkreślono, skarżący był informowany, że ewentualne nagrywanie części posiedzeń Komisji ma jedynie charakter pomocniczy, w celu późniejszego odzwierciedlenia formułowanych tam treści w protokole.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga okazała się zasadna.
Instytucja skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, o której mowa w art. 3 § 2 pkt. 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), ma na celu ochronę strony przez doprowadzenie do wydania przez organ rozstrzygnięcia w sprawie. Ustawodawca dopuszczając możliwość wniesienia skargi na bezczynność organu administracji publicznej, zaniechał jednakże zdefiniowania pojęcia "bezczynność". W orzecznictwie podnosi się, że bezczynność, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ma miejsce w przypadkach, gdy w terminach określonych przepisami prawa, organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadzi postępowanie, ale pomimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. akt III SAB/Gl 3/12, Baza NSA). Tym samym dla stwierdzenia przez sąd administracyjny bezczynności organu administracji konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: istnienia ustawowego obowiązku podjęcia określonego działania oraz braku jego podjęcia w terminach określonych przepisami postępowania. W konsekwencji zakres sądowej kontroli skargi na bezczynność sprowadza się do ustalenia, czy organ był zobowiązany do wydania aktu lub podjąć czynność oraz czy w zakreślonym przepisami procesowymi terminie, dokonał powyższych działań (P. Daniel, Skarga na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania - zakres kontroli, Kontrola państwowa 2013, Nr 3, s. 94). Oznacza to, że sam brak działania przy równoczesnym przekroczeniu terminu załatwienia przesądza o bezczynności organu. Zaznaczyć przy tym należy, że w ramach rozpoznawania skargi na bezczynność sąd administracyjny nie jest uprawniony do merytorycznej oceny podejmowanych w sprawie czynności oraz wydawanych rozstrzygnięć. Równocześnie, podejmując rozstrzygnięcie w sprawie ze skargi na bezczynność organu, należy uwzględnić stan sprawy istniejący w dniu wyrokowania.