Według art. 35 k.p.a.:
§ 1. Organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki.
§ 2. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ. W myśl postanowień art. 36 § 1 k.p.a., o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie organ administracji publicznej jest obowiązany zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki, wskazując nowy termin załatwienia sprawy oraz pouczając o prawie do wniesienia ponaglenia. § 2 art. 36 stanowi, że ten sam obowiązek ciąży na organie administracji publicznej również w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezależnych od organu. Z akt administracyjnych sprawy wynika, że wniosek skarżącej z dnia 6 listopada 2017 r. o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego wpłynął do S. Centrum Świadczeń dnia 9 listopada 2017 r. Następnie, pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. został przesłany, zgodnie z właściwością, do rozpoznającego ówcześnie tego rodzaju sprawy Marszałka Województwa Z.. W związku z przejęciem przez Wojewodę Z. z dniem 1 stycznia 2018 r. zadań Marszałka Województwa Z. w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Wojewoda stał się organem właściwym do rozpoznania sprawy. Z dokumentacji nadesłanej przez organ wraz z odpowiedzią na skargę oraz z wyjaśnień Wojewody nie wynika, aby organ ten w okresie od stycznia do października 2018 r. podejmował jakiekolwiek czynności procesowe w sprawie. Organ nie poinformował również strony o niemożności załatwienia sprawy w terminie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego oraz o przyczynie zwłoki (art. 36 k.p.a.). Sprawa, która ostatecznie została zakończona wydaniem decyzji w dniu [...] r. nie była sprawą szczególnie skomplikowaną, która wymagała przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i zgromadzenia szerokiego materiałów dowodowego. Uznać zatem należało, że potrzebny organowi czas na załatwienie sprawy od stycznia do dnia wydania decyzji, wynoszący 10 miesięcy, znacznie przekraczał ten wyznaczony przepisem art. 35 k.p.a. Nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której organ administracji przez okres ponad 9 miesięcy nie podejmuje żadnych czynności w sprawie i dopiero po złożeniu przez stronę ponaglenia przystępuje do rozpoznania wniosku i załatwienia sprawy. Zwłoka jakiej dopuścił się Wojewoda w załatwieniu sprawy jest zatem niewątpliwa, co uzasadniało uznanie zasadności zarzutu skargi o przewlekłości postępowania, przy czym, w ocenie Sądu, miała ona postać rażącego naruszenia prawa. Przewlekłość organu była bowiem oczywista, długotrwała, nie uzasadniona przeszkodami merytorycznie uniemożliwiającymi załatwienie sprawy i przejawiająca się w braku podejmowania jakichkolwiek czynności. Odnosząc się do wyjaśnień Wojewody wskazującego, że przyczyna zwłoki wynikała z powodów organizacyjnych i wiązała się z przejęciem od Marszałka Województwa [...] spraw, z czego na dzień 1 stycznia 2018 r. blisko [...] spraw było niezałatwionych w terminie przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w S., Sąd zauważa, że dla stwierdzenia przewlekłości i jej charakteru nie mogą mieć znaczenia przyczyny organizacyjne lub kadrowe leżące po stronie organu. Obywatel nie powinien ponosić konsekwencji takiej, a nie innej organizacji zadań, czy też zapewnienia odpowiedniej kadry przez organy administracji publicznej.Tym niemniej okoliczność tą Sąd uwzględnił rozważając z urzędu celowość zastosowania art. 149 § 2 P.p.s.a. i wymierzenia organowi grzywny, konieczności takiej nie dostrzegając. Ustosunkowując się do żądania skargi przyznania od organu na rzecz skarżącej kwoty [...]zł, pomimo braku wskazania przez stronę podstawy prawnej tego żądania, Sąd przyjął, że dotyczy ono przyznania sumy pieniężnej, o której mowa w 149 § 2 P.p.s.a. Niewątpliwie długi okres oczekiwania na rozpoznanie wniosku skarżącej pozbawiał ją możliwości korzystania z przyznanych środków tytułem świadczenia wychowawczego. Jednakże z uzasadnienia skargi i zawartego w nim żądania przyznania kwoty [...]zł nie wynika, aby długi okres oczekiwania na załatwienie sprawy miał dla skarżącej o tyle poważne następstwa, które uzasadniałyby spełnienie żądania skargi, w tym zakresie w żaden sposób nieuzasadnionego. Tym samym za niezasadne Sąd uznał przyznanie na rzecz skarżącej sumy pieniężnej, na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a.
Za niezrozumiałe Sąd ocenił sformułowane w skardze żądanie zasądzenia na rzecz strony przeciwnej kosztów postępowania. Zasądzenia kosztów postępowania w postępowaniu przed sądem administracyjnym może domagać się jedynie strona skarżąca na swoją rzecz od organu, który to wniosek może być pozytywnie rozpatrzony w przypadku uwzględnienia skargi (art. 200 P.p.s.a.). W przypadku uwzględnienia skargi przez sąd na posiedzeniu niejawnym (także w trybie uproszczonym), gdy strona nie jest reprezentowana przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, sąd zasądza od organu na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw z urzędu (art. 210 § 2 P.p.s.a.). W rozpoznawanej sprawie skarżąca, będąc zwolniona z obowiązku uiszczenia wpisu od skargi, innych kosztów postępowania nie wykazała. Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie orzekł jak w sentencji, przy czym rozstrzygnięcie zawarte w pkt I wyroku wydał na podstawie art. 149 § 1 i § 1a P.p.s.a., a w pkt II na mocy art. 149 § 2 P.p.s.a.