Sprawa ze skargi na bezczynność Starosty G. w przedmiocie wynagrodzenia za dozór pojazdu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi Z. S. na bezczynność Starosty G. w przedmiocie wynagrodzenia za dozór pojazdu I. umarza postępowanie sądowe w zakresie bezczynności, II. stwierdza przewlekłe prowadzenie postępowania, III. stwierdza, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania nie miały miejsca z rażącym naruszeniem prawa, IV. oddala wniosek o wymierzenie grzywny, V. zasądza od Starosty G. na rzecz skarżącego Z. S. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta
Uzasadnienie strona 1/5

Z. S., wnioskiem z dnia [...] r., powołując się na art. 102 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwrócił się do Starosty G. o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...] za okres od [...] r., w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu wniosku wskazał, że w dniu [...] r. Komenda Powiatowa Policji w G. wydała dyspozycję usunięcia ww. pojazdu, który został przyjęty na parking strzeżony w G. przy ul. [...], prowadzony przez wnioskodawcę. Pojazd nie został odebrany przez osobę uprawnioną, o czym skarżący wielokrotnie informował Komendę Powiatową Policji w G. oraz występował do Starostwa Powiatowego w G. (pisma z [...] r.).

W odpowiedzi udzielonej pismem z dnia [...] r., Starosta G. poinformował Z. S., że nie jest właściwy w sprawie przyznania wnioskowanego wynagrodzenia za dozór pojazdu. Nadto wyjaśnił, że pojazd wskazany we wniosku nie stanowi własności Powiatu G., a organ nie dysponuje dokumentami pozwalającymi na sporządzenie i wniesienie do sądu powszechnego wniosku o orzeczenie przepadku tego pojazdu na rzecz Powiatu.

W dniu [...] r. Z. S. wniósł do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. zażalenie na bezczynność Starosty G., zarzucając mu niewszczęcie postępowania i niewydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie wynagrodzenia za dozór ww. pojazdu w kwocie [...] zł.

Następnie, pismem z dnia [...] r., Z. S. wystąpił ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. na bezczynność i przewlekłość Starosty G. i niewydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie wynagrodzenia za dozór przedmiotowego pojazdu marki [...]za okres od [...] r. w kwocie [...] zł.

W skardze wniósł o:

1) stwierdzenie bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania przez organ,

2) stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa,

3) zobowiązanie Starosty G. do wydania aktu lub dokonania czynności, w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem,

4) wymierzenie organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a.

(art. 149 § 2 P.p.s.a.).

5) zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi Z. S. opisał stan faktyczny w sprawie, a następnie przywołał treść art. 61, art. 104 § 1, art. 35 § 3, art. 6, art. 12 K.p.a. wraz z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego odnoszącym się do naruszenia przez organy administracji publicznej wskazanych przepisów. Zarzucił organowi prowadzenie postępowania w sposób przewlekły, bezproduktywny, opieszały i nieprowadzący do wydania właściwej decyzji. Organ wprawdzie podejmował szereg działań i wydawał formalne akty, jednakże o charakterze pozornym, nieprowadzące do rozstrzygnięcia sprawy i sprawiające wrażenie unikania wydania merytorycznej decyzji kończącej postępowanie.

Według skarżącego, bezczynność organu w kwestii wdrożenia procedury przejęcia pojazdu na rzecz powiatu i nieposiadanie przez niego dokumentów pozwalających na złożenie wniosku do sądu powszechnego o orzeczenie przepadku tego pojazdu na rzecz powiatu, nie mogą być podstawą odmowy realizacji wniosku złożonego na podstawie art. 61 § 1 K.p.a. i przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu. Zaznaczył, że przekazywał organowi informacje o nieodebraniu pojazdu przez osobę uprawnioną pismami z dnia [...]r. Organ winien więc podjąć działania określone w art. 130a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Bezczynność organu nie może być podstawą do odmowy spełnienia uzasadnionych roszczeń związanych z wynagrodzeniem za dozór pojazdu, albowiem takie działania prowadziłyby do niezasadnego uchylenia się organu od ciążących na nim zobowiązań.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta