Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi Spółki A. na bezczynność Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w S. w przedmiocie zwrotu uiszczonej należności tytułem wyłączenia gruntów z produkcji leśnej oddala skargę.
Przedkładając pełnomocnictwo udzielone przez Spółkę A., radca prawny D.W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych skargę określając ją jako: "skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych". W dalszej treści tej skargi wskazano, iż jest ona wnoszona na podstawie art. 3 § 2 pkt 8, art. 50 §1, art.52 §2, art. 54 §1 oraz art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jako "skarga na bezczynność Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy w postępowaniu". Zarzucając wskazanemu organowi naruszenie art.8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 ustawy z dnia 16 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) wniosła o:
1) zobowiązanie Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych do zrealizowania orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2014 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1199/14) w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi,
2) zobowiązanie Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie,
3) w przypadku uwzględnienia skargi - o orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa lub, że naruszenie prawa nie było rażące, mimo że będą podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, jeśli taki zostanie wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu,
4) wymierzenie organowi grzywny na postawie art. 149 § 2 p.p.s.a w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.
5) zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu powyższej skargi skarżąca wskazała, iż decyzją z dnia
[...] znak [...] Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych zezwolił na wyłączenie z produkcji rolnej [...] ha gruntów leśnych, ustalając należności z tytułu wyłączenia i opłaty roczne. W/w decyzja została zaskarżona do Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, podnosząc zarzut jej niezgodności z art. 12 ust.1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1205) przez zawarcie w decyzji wyłączeniowej żądania uiszczenia naliczonych należności w ciągu 60 dni od daty, w której decyzja stała się ostateczna, a opłaty rocznej w terminie do 30 czerwca dziesięciu kolejnych lat,co pozostaje w sprzeczności z art. 12 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów, który stanowi, że obowiązek uiszczenia należności i opłat rocznych powstaje dopiero od dnia faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji.
Decyzją z dnia [...] znak [...] Dyrektor Generalny Lasów Państwowych utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W wyniku złożonej przez Spółkę skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 października 2014 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1199/14) uchylił powyższą decyzję Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych i utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w zakresie punktu II i III (ustalenia opłat rocznych, jednorazowego odszkodowania i terminów zapłaty), a także stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.