Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung, Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), , Protokolant Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2008 r. sprawy ze skargi W. A. na bezczynność Prokuratora Generalnego w przedmiocie udzielenia informacji o sposobie załatwienia pism z dnia [...] stycznia 2003 r. i [...] lutego 2003 r. 1. zobowiązuje Prokuratora Generalnego do rozpoznania wniosków W. A. z dnia [...] stycznia 2003 i [...] lutego 2003 w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania administracyjnego.
Prokurator Generalny decyzją z dnia [...] marca 2000 r., utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] lipca 2000 r., na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 7 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 607 z późn. zm.), orzekł o utracie przez W. A. prawa do [...] i uposażenia.
Pismem z dnia 29 stycznia 2003 r. W. A. zwrócił się do Prokuratora Generalnego z informacją, iż w styczniu 2003 r. został zapoznany z aktami Wojskowego Sądu Rejonowego we W. o sygn. [...] w sprawie F. K., na których organ oparł decyzję o utarcie prawa [...] i uposażenia. Wyjaśnił, iż wyrok wydany w powyższej sprawie został uchylony, w związku z czym Prokurator Generalny w swoich decyzjach opierał się na fałszywych informacjach. Następnie, przy piśmie z dnia 4 lutego 2003 r. przesłał do Prokuratora Generalnego dokumenty, które jego zdaniem mogły stanowić "podstawę do ustalenia faktycznego stanu postępowania sprawdzającego" w jego sprawie oraz posłużyć do wskazania osoby odpowiedzialnej za włączenie fałszywych danych do jego sprawy.
W odpowiedzi na powyższe pisma Dyrektor Departamentu Kadr Ministerstwa Sprawiedliwości poinformował wnioskodawcę, iż prokuratorowi prowadzącemu postępowanie w jego sprawie znane były w trakcie postępowania wyjaśniającego przedstawione przez niego dokumenty i fakty, na które wnioskodawca powołał się w swoich wystąpieniach. W związku z powyższym twierdzenie wnioskodawcy, iż Prokurator Generalny przed wydaniem decyzji nie dysponował wskazanymi materiałami nie znajduje uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga W. A. zasługuje na uwzględnienie.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, albo gdy wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia bądź innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (T. Woś Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 1999, s. 63). Bezczynność organu musi istnieć w dniu rozpoznania skargi przez sąd administracyjny.
Należy zauważyć, że dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określona czynność nie została dokonana, a w szczególności czy bezczynność organu była wynikiem zawinionej lub niezawinionej opieszałości organu, czy też spowodowana była jego przeświadczeniem, że stosowna czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana.
Zgodnie z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), istota skargi na bezczynność polega na tym, że sąd uwzględniając taką skargę, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, dokonania czynności bądź stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku, wynikających z przepisów prawa.
W rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, iż skarżący W. A. nie zgodził się z decyzją organu o utracie prawa do [...] i uposażenia. Próbował więc podważyć prawidłowość ustaleń organu w tym zakresie, dlatego też dążył do zapoznania się z całością materiału dowodowego (akt sprawy prowadzonej przez Wojskowy Sąd Rejonowy we W.). Uznając zaś, iż dowody te nie zostały do końca przeanalizowane i sprawdzone przez organ, zawiadomił o tych spostrzeżeniach organ w pismach z dnia 29 stycznia 2003 r. oraz z dnia 4 lutego 2003 r. Prokurator Generalny załatwił zaś sprawę w formie pisma, w którym zapewnił skarżącego, iż dowody, na których oparto rozstrzygnięcie w jego sprawie były przeprowadzone w sposób prawidłowy.