Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędziowie WSA Olga Żurawska - Matusiak, Andrzej Kołodziej, , Protokolant Elwira Sipak, specjalista, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2012 r. sprawy ze skargi W. J. na bezczynność Komendanta Głównego Straży Granicznej w przedmiocie przewlekłego prowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji dotyczącej należności za podróże służbowe 1. zobowiązuje Komendanta Głównego Straży Granicznej do rozpatrzenia wniosków W. J. z dnia [...] maja 2010 r. dotyczących zwrotu kosztów podróży służbowej oraz zwrot kosztów dojazdu w terminie jednego miesiąca od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem, 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Komendanta Głównego Straży Granicznej na rzecz W. J. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pełnomocnik W. J. w dniu [...] marca 2012 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, w której zarzucił Komendantowi Głównemu Straży Granicznej (dalej Komendantowi Głównemu SG) przewlekłość w prowadzeniu postępowania w sprawie z jego wniosków z dnia [...] maja 2010 r. w przedmiocie należności za podróże służbowe, tj. zwrotu poniesionych kosztów dojazdu przez por. SG W. J. do [...] Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w [...] w dniach od [...] września 2008 r. do [...] stycznia 2010 r. na kwotę [...] zł oraz kosztów związanych z dojazdem do [...] ABW w [...] w dniu [...] września 2008 r. i z powrotem do [...] w dniu [...] lutego 2010 r. na kwotę [...] zł. Strona skarżąca działaniu Komendanta Głównego SG zarzuciła:
1) naruszenie art. 35 § 2 k.p.a. w związku z art. 12 k.p.a. poprzez nierozstrzygnięcie sprawy niezwłocznie, w ustawowo określonym terminie, mimo złożenia w dniu [...] maja 2010 r. wniosków o wydanie decyzji w sprawie należności za podróże służbowe wraz z potrzebnymi do tego dokumentami,
2) naruszenie art. 104 § 1 k.p.a. w zw. z § 5 ust 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie właściwości organów i jednostek organizacyjnych SG w sprawach wynikających ze stosunku służbowego funkcjonariuszy SG oraz trybu postępowa w tych sprawach (Dz. U. Nr 91, poz. 814 ze zm.), poprzez niezakończenie postępowania administracyjnego w sprawie należności za podróże służbowe we właściwej formie orzeczenia administracyjnego,
3) naruszenie art. 19 i 20 k.p.a. w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 czerwca 2002 r., w sprawie oddelegowania funkcjonariuszy Straży Granicznej do pracy poza Strażą Graniczną (Dz. U. Nr 97. poz. 881 ze zm.) poprzez obrazę przepisów o właściwości rzeczowej Komendanta Głównego SG, a w konsekwencji przekazaniu sprawy o wydanie decyzji w przedmiocie należności za podróże służbowe wynikłe z oddelegowania por. SG W. J. poza SG Komendantowi [...] Oddziału SG, który był organem niewłaściwym do rozpoznania powyższej sprawy,
4) wypełnienie dyspozycji art. 37 § 2 k.p.a. poprzez dopuszczenie się przez Komendanta Głównego SG przewlekłego prowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji w przedmiocie należności za podróże służbowe wynikłe z oddelegowania por. SG W. J. poza SG.
Z powyższych przyczyn strona wniosła o:
1) zobowiązanie Komendanta Głównego Straży Granicznej do niezwłocznego wydania aktu administracyjnego, 2) stwierdzenia, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem, 3) w przypadku uznania skargi za zasadną, wymierzenie organowi grzywny w wysokości określonej wart. 154 § 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, 4) zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż Komendant Główny SG rozkazem personalnym z dnia [...] września 2008 r. nr [...] oddelegował porucznika SG W. J. z dniem [...] września 2008 r. do pracy w ABW. Oddelegowanie do [...] ABW w [...] zakończyło się w dniu [...] stycznia 2010 r. i od dnia [...] lutego 2010 r. W. J. został ponownie skierowany do pełnienia służby w [...] Oddziale SG. Wnioskami z dnia [...] maja 2010 r., dotyczącymi zwrotu kosztów dojazdu do [...] ABW w [...] w okresie od [...] września 2008 r. do [...] stycznia 2010 r. oraz dotyczącym zwrotu kosztów dojazdu z dnia [...] września 2008 r. i z powrotem do [...] w dniu [...] lutego 2010 r., W. J. zwrócił się do Komendanta [...] Oddziału SG o zwrot kosztów podróży poniesionych w związku z oddelegowaniem. Następnie zgodnie z właściwością rzeczową, wnioski W. J. dotyczące zwrotu kosztów poniesionych w związku z oddelegowaniem, zostały przekazane do Komendanta Głównego SG, o czym nie poinformowano skarżącego. Do chwili złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa (pismo z dnia [...] lutego 2012 r.) Komendant Główny SG nie zakończył postępowania administracyjnego z wniosku W. J. decyzją ostateczną, czym dopuścił się naruszenia art. 35 § 2 k.p.a. poprzez przewlekłe prowadzenie postępowania wraz z rażącym naruszeniem prawa. Nie można bowiem za merytoryczne i legalne, uznać zakończenie postępowania w niniejszej sprawie, pismem Dyrektora Biura [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. lub pismem Komendanta Głównego SG z dnia [...] września 2011 r., dotyczącym postępowania skargowego na opieszałość Komendanta [...] Oddziału SG". Również licznej korespondencji od Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej poświęconej zwrotowi kosztów podróży poniesionych przez W. J. w związku z oddelegowaniem do [...] ABW w [...], nie można uznać za prawnie dopuszczalną formę zakończenia postępowania, z uwagi na kwestie formalne i materialnoprawne. W ocenie pełnomocnika skarżącego, Komendant Główny SG w niniejszej sprawie dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania wraz z rażącym naruszeniem prawa, gdyż W. J. do wniosku z dnia [...] września 2010 r. dołączył wszelkie dokumenty świadczące o poniesionych przez niego kosztach oddelegowania do [...] ABW w [...], we wskazanych okresach, a tym samym organ miał wszelkie podstawy do wydania decyzji ostatecznej.