Sprawa ze skargi na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski (spr.), Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej, Olga Żurawska - Matusiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2015 r. sprawy ze skargi P.C. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej 1. stwierdza, że bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie w pozostałym zakresie, 3. zasądza od Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych na rzecz skarżącego P.C. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/4

Pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. P. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w sprawie wydania decyzji administracyjnej dotyczącej wniesionej skargi na brak uaktualnienia danych osobowych w księdze chrztów przez Proboszcza Parafii Rzymskokatolickiej [...] w [...].

Podnosząc, iż Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych rażąco przekroczył termin załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym określony w art. 35 i art. 36 K.p.a. skarżący wniósł o zobowiązanie wskazanego organu do wydania decyzji administracyjnej i zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podał, iż w dniu [...] kwietnia 2014 r. złożył do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych skargę na brak uaktualnienia danych osobowych w księdze chrztów przez Proboszcza Parafii Rzymskokatolickiej [...] w [...]. Generalny Inspektor pomimo, że pismem z dnia

[...] października 2014 r. poinformował, że przeprowadził już postępowanie administracyjne, w wyniku którego zgromadzony został materiał dowodowy wystarczający do wydania decyzji administracyjnej, decyzji nie wydał. W dniu

[...] listopada 2014 r. prosił GIODO o wydanie decyzji w możliwie jak najkrótszym czasie jednakże bez rezultatu.

W odpowiedzi na skargę Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wniósł o jej oddalenie. Wskazał, iż w dniu [...] stycznia 2014 r. wydał decyzję administracyjną nr [...], na mocy której nakazał Proboszczowi Parafii Rzymskokatolickiej [...] w [...] przewrócenie stanu zgodnego z prawem poprzez uaktualnienie danych osobowych skarżącego polegające na naniesieniu w księdze chrztów adnotacji o treści zgodnej z jego żądaniem zawartym oświadczeniu woli z dnia [...] kwietnia 2014 r.

Organ wskazał jednocześnie na podejmowane czynności i podkreślił, że nie uchylał się od wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Przeciwnie, przedsięwziął przewidziane prawem czynności służące wnikliwemu i rzetelnemu ustaleniu okoliczności faktycznych przedmiotowej sprawy i zebraniu materiału dowodowego potrzebnego do rozstrzygnięcia jej decyzją administracyjną. Skarżący był informowany o każdorazowej czynności podejmowanej przez organ.

W piśmie z dnia [...] stycznia 2015 r. skarżący podał, że wycofuje zawarty w skardze wiosek o zobowiązanie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych do wydania decyzji administracyjnej w sprawie, gdyż decyzja została wydana i doręczona. Jednocześnie podtrzymując wniesioną skargę wskazał, że w sprawie należy ustalić dlaczego GIODO nie wydał decyzji w terminie mimo, że w piśmie z dnia [...] października 2014 r. stwierdził, że przeprowadził postępowanie administracyjne w wyniku którego zgromadzony materiał dowodowy jest wystarczający do wydania decyzji administracyjnej, oraz dlaczego nie poinformował o wydłużeniu terminu wydania decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Przede wszystkim podnieść należy, że wydanie w toku postępowania sądowego, po wniesieniu skargi, przez organ administracyjny decyzji nie zwalania sądu z obowiązku zbadania, czy w sprawie doszło do przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego, a następnie oceny, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz rozważenia, czy zachodzą podstawy do wymierzenia organowi grzywny z art. 149.

Strona 1/4