Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung (spr.), Eugeniusz Wasilewski, , , Protokolant Joanna Głowala, starszy sekretarz sądowy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2013 r. sprawy ze skargi M. A. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie przewlekłości postępowania w sprawie przetwarzania danych osobowych 1. stwierdza, że przewlekłość postępowania nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 2. oddala wniosek o wymierzenie organowi grzywny, 3. w pozostałym zakresie umarza postępowanie
M. A. złożył skargę z dnia [...] stycznia 2012 r. doręczoną organowi w dniu [...] stycznia 2012 r. do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych na przetwarzanie jego danych osobowych przez Proboszcza [...] pw. [...] w K.
Skarżący zarzucił Proboszczowi [...] pw. [...] w K., że mimo przyjęcia oświadczenia o wystąpieniu z Kościoła Katolickiego nie zamieścił on o tym fakcie stosownej adnotacji w księdze chrztu. Skarżący wniósł do Generalnego Inspektora o wydanie decyzji administracyjnej zobowiązującej do sprostowania jego danych osobowych.
W dniu [...] lutego 2012 r. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych zwrócił się do Proboszcza Parafii o pisemne ustosunkowanie się do treści skargi M. A. Wyjaśnienia Proboszcza Parafii wpłynęły do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w dniu [...] czerwca 2012 r. W dniu [...] marca 2012 r. organ poinformował strony postępowania o zebraniu materiału dowodowego wystarczającego do wydania decyzji administracyjnej. W dniu [...] maja 2012 r. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wydał decyzję nr [...], [...], którą na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) oraz art. 22, art. 43 ust. 1 oraz art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j.: Dz. U. z 2002 r. nr 101, poz. 926 z późn. zm.) umorzył postępowanie. Decyzja ta została skarżącemu wraz z pouczeniem doręczona w dniu [...] maja 2012 r.
W dniu [...] maja 2012 r. do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych wpłynął wniosek M. A. z dnia [...] maja 2012 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy (nazwany mylnie zażaleniem).
Pismem z dnia [...] lipca 2012 r., które wpłynęło do organu w dniu [...] lipca 2012 r., skarżący wezwał Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych na podstawie art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego do bezzwłocznego usunięcia naruszenia prawa polegającego na przekroczeniu terminu przewidzianego, jak to określił "na wydanie decyzji drugiej instancji".
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych pismem z dnia [...] lipca nr [...] poinformował skarżącego, że jego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zostanie rozpatrzony niezwłocznie po uzyskaniu dowodu, iż decyzja nr [...] została skutecznie doręczona Proboszczowi Parafii [...] pw. [...] w K.
Pismem z dnia [...] września 2012 r. M. A. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność i prawidłowość prowadzonego przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych postępowania w drugiej instancji po złożonym przez niego zażaleniu na decyzję pierwszej instancji. Wniósł o stwierdzenie, iż powyższe nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa i wymierzenie organowi grzywny przewidzianej w art. 149 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, wskazując, iż wydana w dniu [...] maja 2012 r. decyzja została przesłana skarżącemu oraz Proboszczowi Parafii [...] pw. [...] w K. W dniu [...] czerwca 2012 r. do organu wpłynął zwrot nieodebranej przez Proboszcza korespondencji z adnotacjami o awizowaniu z powodu niezastania adresata, awizowaniu powtórnym oraz zwrocie z powodu nieodebrania w terminie. Decyzja, jak stwierdził organ, została skierowana do stron na właściwe adresy, jednakże jeden z adresatów został wskazany omyłkowo. Wobec tego organ zobowiązany był do ponownego wysłania decyzji, co też uczynił w dniu [...] lipca 2012 r. Organ pismem z dnia [...] lipca 2012 r. poinformował skarżącego, iż jego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zostanie rozpoznany niezwłocznie po uzyskaniu dowodu skutecznego doręczenia przedmiotowej decyzji Proboszczowi Parafii.