Tymczasem w niniejszej sprawie Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do chwili złożenia skargi, a więc do dnia [...] lipca 2013 r. i to mimo wezwania do usunięcia naruszenia prawa, nie rozpatrzył złożonego wniosku, prowadząc jedynie ze skarżącym korespondencję przez dość znaczy okres, bowiem przez przeszło pół roku.
Dodać ponadto w tym miejscu należy, że skoro organ w piśmie z dnia [...] lutego 2013 r. stwierdził, że nie ma przesłanek do wznowienia postępowania i wniosek skarżącego z dnia [...] listopada 2012 r. - zdaniem organu - tego właśnie dotyczy, to winien w tej sprawie wydać stosowne rozstrzygnięcie procesowe. Podobnie rzecz się ma z ewentualnymi brakami przesłanek co do zmiany lub uchylenia ostatecznej decyzji, o czym wspomina w odpowiedzi na skargę. W każdym bądź razie, niezależnie od powyższego, organ winien był się ponadto zwrócić do skarżącego o sprecyzowanie powyższego wniosku.
Reasumując, skoro w niniejszej sprawie Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie rozpoznał wniosku skarżącego z dnia [...] listopada 2012 r. o przyznanie renty w trybie wyjątkowym, to tym samym pozostaje w bezczynności.
Jednakże bezczynność ta nie miała miejsca - w ocenie Sądu - z rażącym naruszeniem prawa, bowiem wynikła ona raczej z niedokładności w procedowaniu w niniejszej sprawie i w tej sytuacji nie sposób dopatrzyć się ze strony organu lekceważenia skarżącego, czy też celowego przedłużania postępowania, a świadczy o tym liczna korespondencja prowadzona z wnioskodawcą. Z tego samego powodu Sąd nie orzekł z urzędu grzywny wobec organu.
W tym stanie rzeczy, na mocy art. 149 ust. 1 w zw. z art. 132, a w sprawie kosztów na podstawie art. 200 cytowanej już wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji wyroku.