Sprawa ze skargi na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przyznanie świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Szmydt (spr.), Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Piotr Borowiecki, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi małoletnich D. M. i R. M. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego M. M. na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przyznanie świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/2

Pani M. M. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, jak to określiła "na długi termin wydawania decyzji przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych".

Skarżąca działając w imieniu małoletnich dzieci - synów D. i R., w dniu [...] marca 2018r. złożyła wniosek o przyznanie im po zmarłym ojcu renty rodzinnej na podstawie artykułu 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 poz. 1383.).

W dniu [...] czerwca 2018 r., organ wydał decyzję odmawiającą przyznania tego świadczenia.

Skarżąca skorzystała z możliwości niewnoszenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, zamiast tego zgodnie z art. 52 § 3 i 53 § 1 p.p.s.a. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Wojewódzki Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę zgodnie z zakresem swojej właściwości, nie stwierdził podstaw do uznania skargi strony skarżącej za zasadną.

Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w sprawach skarg na decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; inne niż wyżej określone akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Skargi na bezczynność organu dotyczą przepisy art. 149 w związku z art. 3 par. 2 pkt 8 p.p.s.a. Zestawienie treści tych przepisów pozwala na stwierdzenie, że bezczynność istnieje w przypadku nie załatwienia sprawy w terminie określonym w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 35 i nast.), co w niniejszej sprawie dotyczy wydania decyzji. Uwzględnienie skargi jest natomiast wyłączone w przypadku wydania decyzji niezależnie od tego czy nastąpiło to w terminie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego. Nie ma natomiast znaczenia okoliczność jaki charakter ma wydana decyzja. Prawidłowość tej decyzji bowiem, nie podlega ocenie sądu administracyjnego rozpoznającego skargę na bezczynność. Ocena ta może być dokonywana w innej sprawie w toku postępowania odwoławczego i ewentualnie wskutek skargi do sądu administracyjnego.

Nie była zatem podstaw do przyjęcia, że organ pozostawał w bezczynności bowiem w dacie wniesienia ww. skargi została już wydana decyzja.

Przyjmując, że skarga dotyczy potencjalnej przewlekłości postępowania również zasługuje ona na oddalenie w całości.

Strona 1/2