Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Janusz Walawski, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 lutego 2021 r. sprawy ze skargi A. B. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] października 2019 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji dopuścił się bezczynności przy rozpatrywaniu wniosku; 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje A. B. od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji sumę pieniężną w wysokości 200 zł (dwieście złotych).
Skarżący, zwany dalej "Wnioskodawcą", zarzucił organowi administracji bezczynność przy rozpatrywaniu jego żądania ponownego rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją z [...] września 2019 r. wydaną wobec treści art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie opubl. w Dz.U. z 2019 r. poz. 288), zwanej dalej "ustawą zaopatrzeniową". Wprawdzie w treści skargi posługiwano się sformułowaniem "przewlekłość postępowania", lecz - wobec wywodów jej uzasadnienia - Wnioskodawca zarzucał w istocie organowi bezczynność. W tym więc zakresie rozpatrzył sprawę Sąd.
W skardze wniesiono o zobowiązanie organu do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego.
Uzasadniając skargę wskazano m.in.:
- [...] października 2019 r. Wnioskodawca - wobec wydania decyzji z [...] września 2019 r. o odmowie wyłączenia stosowania wobec niego art. 15c, 22a i 24a ustawy zaopatrzeniowej - zwrócił się do organu o ponowne rozpoznanie jego podania - wniesionego w trybie art. 8a ustawy;
- w związku z bezskutecznym upływem terminów do wydania decyzji, [...] lutego 2020 r. Wnioskodawca złożył do organu ponaglenie,
- organ prowadzi przedmiotowe postępowanie dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy - mimo, że fakty i dowody istotne dla sprawy są znane mu urzędu lub są możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi dysponuje; mimo to organ nie rozpoznał sprawy w terminie, o którym mowa w art. 35 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie opubl. w Dz.U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a." - czyli w ciągu miesiąca od dnia otrzymania podania Wnioskodawcy; sprawy nie rozpoznano także w terminie wskazanym w skierowanym do Wnioskodawcy piśmie organu - czyli do 16 marca 2020 r.
W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazano, jakie czynności musiał podjąć organ wobec złożenia wniosku, w myśl art. 8a ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej. Odnosząc się do zarzutu bezczynności wskazano, m.in., że do organu wpłynęła znaczna ilość spraw (na dzień sporządzenia odpowiedzi na skargę - około 4 900) skierowanych na podstawie art. 8a ustawy zaopatrzeniowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z 27 października 2016 r. (sygn. akt I SAB/Wa 1262/16, opubl. LEX nr 2158457, dostępny na stronie internetowej orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query - w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, zwanej dalej "CBOSA") wskazał: "Okoliczności, jak znaczna ilość spraw, jakie przed wniesieniem odwołania wpłynęły do organu i ograniczony zasób kadrowy komórki merytorycznej urzędu obsługującego organ odpowiedzialnej za ich załatwienie, nie uwalniają od zarzutu bezczynności. Sposób organizacji pracy i wykorzystania kadr nie są bowiem okolicznościami zwalniającymi organ od obowiązku respektowania terminów określonych przepisami procedury administracyjnej. Niemniej są one czynnikami obiektywnie weryfikowalnymi, które powinny być uwzględniane przy ocenie charakteru zaistniałej bezczynności". Sąd ten podniósł też: "Dokonując oceny charakteru zaistniałej zwłoki w załatwieniu sprawy stwierdzić trzeba, że nie była ona efektem rażącego naruszenia zasad ogólnych postępowania administracyjnego. Z takim bowiem charakterem bezczynności mamy do czynienia wówczas, gdy w zwłoce organów czynnikiem determinującym jej powstanie jest swoista "zła wola" organu, a więc celowe i intencjonalne działanie ukierunkowane na odsunięcie w czasie załatwienia sprawy, mimo braku obiektywnie weryfikowalnych przeszkód uniemożliwiających zakończenie postępowania".