Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.), Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk, Andrzej Góraj, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi J.S. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 377/13 1. oddala skargę, 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokat I.D.kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 8 października 2013 r. sygnatura akt II SAB/Wa 377/13 odrzucił skargę J. S. na bezczynność Burmistrza Miasta [...], na nierozpoznanie wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zgodnie z art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została prawomocnie osądzona.
Sąd uznał, że istnieją podstawy do odrzucenia skargi J.S. z dnia [...] czerwca 2013 r., bowiem skarga dotyczy tej samej sprawy tj. bezczynności Burmistrza Miasta [...] w rozpoznaniu wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego, co wcześniejsza skarga wniesiona w dniu 17 września 2012 r. zarejestrowana pod sygnaturą II SAB/Wa 425/12.
Sąd uznał, że skarga została wniesiona w sprawie, która pomiędzy tymi samymi stronami się już toczy.
Postanowienie zostało doręczone stronie, na adres do korespondencji w dniu [...] października 2013 r.
Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r., na podstawie art. 271 pkt 2 w zw. z art. 277 p.p.s.a. w zw. z art. 273 § 1 pkt 1 p.p.s.a. J. S. wniosła skargę o wznowienie postępowania sygnatura akt II SAB/Wa 377/13 zakończonego postanowieniem z dnia 8 października 2013 r.
W uzasadnieniu skargi podała, że w terminie nie otrzymała odpowiedzi na skargę i załączników od tej odpowiedzi, otrzymała ją dopiero wraz z odpisem postanowienia o odrzuceniu skargi, a wobec tego nie miała możliwości się do niej ustosunkować. Podała, że korespondencja ginie, poczta jest daleko i są na niej kolejki. Podkreśliła, że jej stan zdrowia, pobyty w szpitalu, uniemożliwiają wizyty na poczcie .
W uzupełnieniu skargi pełnomocnik skarżącej podkreślił, że ww. została pozbawiona możliwości działania w przedmiotowym postępowaniu, a przed uprawomocnieniem postanowienia niemożność ta nie ustała.
Wskazał, iż Sąd w sposób wadliwy prowadził procedurę doręczenia (art. 73 p.p.s.a.), bowiem dokonał wysłania odpisu odpowiedzi na skargę pod inny adres, niż wskazany przez skarżącą, czym pozbawił ją możliwości obrony swych praw.
Wobec powyższego skarżąca została pozbawiona możliwości obrony swoich praw na etapie postępowania sądowego. Zgodnie z art. 271 pkt 2 p.p.s.a., jedną z przyczyn uzasadniających wystąpienie ze skargą o wznowienie postępowania jest zaistnienie sytuacji, w której wskutek naruszenia przepisów prawa strona była pozbawiona możliwości działania, nie mogła bowiem przedstawić swojego stanowiska.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
W uzasadnieniu odpowiedzi na skargę, wskazał, że z chwilą doręczenia skarżącej postanowienia na adres skrytki pocztowej w [...], pozbawienie ewentualnej możliwości jej działania ustało i nie było przeszkód by przedmiotowe postanowienie zaskarżyła.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna i podlega oddaleniu.
Na wstępie wskazania wymaga, że warunkiem możliwości rozpatrywania skargi o wznowienie postępowania sądowego, co wyraźnie wynika z art. 280 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako - p.p.s.a.), jest wniesienie skargi w terminie i oparcie jej na ustawowej podstawie wznowienia. Brak jednego z tych warunków powoduje, że rozpatrywanie skargi o wznowienie jest niemożliwe i skutkuje jej odrzuceniem. Badanie dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania nie jest badaniem zasadności skargi, lecz jedynie badaniem warunków umożliwiających rozpatrywanie samej skargi. Oceny dokonuje się na podstawie twierdzeń zawartych w skardze. Na tym etapie sąd nie bada trafności powołanych podstaw wznowienia postępowania, a tylko fakt ich powołania. To wstępne badanie skargi co do zasady odbywa się na posiedzeniu niejawnym, ale może być też połączone z rozpoznaniem sprawy. W takiej sytuacji stosownie do art. 280 p.p.s.a. sąd wyznaczając rozprawę, na rozprawie bada dopuszczalność wznowienia, może przy tym uczynić to w dwojaki sposób, czyli traktując tę kwestię odrębnie jako pewnego rodzaju samodzielne postępowanie, po zakończeniu którego albo odrzuca skargę, albo przystępuje do badania sprawy, albo łącząc badanie dopuszczalności wznowienia z badaniem istoty sprawy. Negatywny wynik tej oceny powoduje oddalenie skargi o wznowienie, a nie jej odrzucenie (por. postanowienie NSA z dnia 26 października 2012 r., sygn. akt II OSK 2577/12).