Sprawa ze skargi na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Uzasadnienie strona 10/10

W dalszej kolejności w związku z wnioskiem skarżącego o wymierzenie organowi grzywny, należało zważyć, że o wymierzeniu grzywny sąd orzeka w razie uwzględnienia skargi, a więc w sytuacji, jaka wystąpiła w niniejszej sprawie. Zgodnie z art. 149 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 154 § 6 p.p.s.a. grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2013 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2012 r. i w drugim półroczu 2012 r. (M.P. z 2013 r. poz. 89), przeciętne wynagrodzenie miesięczne w 2012 r. wyniosło 3521,67 zł.

Należy pamiętać, że wysokość grzywny sąd miarkuje w zależności od stopnia winy organu w okolicznościach danej sprawy, a nie może pozostać bez wpływu i to, czy organ po wniesieniu skargi wydał rozstrzygnięcie kończące postępowanie administracyjne. Sąd w niniejszej sprawie wziął pod uwagę, że na przewlekłość postępowania mogła mieć wpływ - podnoszona przez organ - kwestia znacznego wpływu spraw do organu, za którą nie szło zwiększenie zatrudnienia w aparacie pomocniczym organu. Sąd rozpoznający skargę wziął także pod uwagę, że z punktu widzenia relacji obywatel-organ kluczowe znaczenie ma samo uwzględnienie skargi i orzeczenie o rażącym naruszeniu prawa, a grzywna pozostaje w rękach sądu instrumentem pobocznym w stosunku do istoty sprawy administracyjnej objętej skargą. W związku z powyższym, stosownie do art. 149 § p.p.s.a., orzeczono jak w pkt III sentencji wyroku.

Jeżeli natomiast chodzi o rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania sądowego (pkt IV sentencji wyroku), to należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 200 p.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na zasądzoną kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) składa się kwota 100 zł (słownie: sto złotych) z tytułu wpisu sądowego od skargi, kwota 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem i kwota 17 zł (słownie: siedemnaście złotych) z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa udzielonego adwokatowi. Wbrew wnioskowi zawartemu w skardze sąd nie przyznał pełnomocnikowi wynagrodzenia w wysokości dwukrotności stawki minimalnej, ponieważ charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia - w ocenie sądu - nie dawały do tego powodów.

Rozstrzygnięcie w pkt V sentencji wyroku wynika z konieczności zwrotu nadpłaconego wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł i znajduje postawę w art. 225 p.p.s.a.

Reasumując, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł, jak w sentencji wyroku.

Strona 10/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda