Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 stycznia 2017r. sprawy ze skargi W.G., R.G., U.G.-K., W.G. na Wojewodę D. w przedmiocie bezczynności w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej I. zobowiązuje Wojewodę D. do rozpoznania wniosku strony w terminie 30 dni od otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami; II. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, a bezczynność nie miała charakteru rażącego; III. zasądza od Wojewody D. na rzecz skarżących 340 zł kosztów postępowania sądowego.
W.G., U. G. - K., W.G. R. G. wnieśli, za pomocą pełnomocnika, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie przyznania prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez poprzednika skarżących nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Skarżąca zarzuciła wojewodzie naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 3 i 5, a także art. 36 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy w postępowaniu, nieuzasadnione przedłużanie terminu załatwienia sprawy, niewskazanie przyczyn zwłoki oraz niewyznaczenie nowego terminu załatwienia sprawy.
Strona skarżąca wniosła do zobowiązania organu administracji do załatwienia wniosku skarżących w terminie czternastu dni od daty doręczenia organowi akt wraz z prawomocnym wyrokiem oraz wymierzenie organowi grzywny. Nadto wniosła także o orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Zażądała również zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.
Na uzasadnienie skargi podano, że w 2005 r. F. G. złożył do Wojewody D. podanie zawierające wniosek o potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP, położonych w B., B., Z.W w powiecie T. i L.. Pierwsza decyzja, wydana przez Wojewodę D. [...] r. odmawiająca uwzględnienia żądania została w trybie instancyjnym uchylona, po czym organ ten wyznaczył termin do załatwienia sprawy do dnia 31 grudnia 2014 r. Później organ pozostawał w bezczynności przez ok. 13 miesięcy. W dniu 12 lutego 2016 r. skarżąca złożyła do organu drugiej instancji, czyli Ministra Skarbu Państwa, zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. W efekcie Minister Skarbu Państwa wydał postanowienie, w którym uznał zażalenie skarżącej na bezczynność za zasadne i wyznaczył dodatkowy 6 miesięczny termin na załatwienie tej sprawy. W tym czasie skarżący czynnie uczestniczyli w toczącym się postpowaniu, gromadzili dokumenty niezbędne dla wyjaśnienia sprawy. Wojewoda po raz kolejny postanowił o przedłużeniu postępowania do dnia 31 grudnia 2016 r. Reasumując strona skarżąca wskazuje, że postępowanie trwa już 11 lat. W szerokim uzasadnianiu pełnomocnik strony skarżącej wskazuje na szerokie orzecznictwo w zakresie bezczynności i przewlekłości i dowodzi, że w sprawie nie zaistniały żadne szczególne okoliczności, które uzasadniały by tak długi czas trwania postępowania.
Odpowiadając na skargę Wojewoda D. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi na skargę podano, że 16 czerwca 2005 i 12 marca 2007 r. do wojewody zwrócił się F. G. o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Polski. Organ wskazał jakie czynności w sprawie podjął, dodał, że już raz wydał decyzję w sprawie, wskazał, że sprawa ma charakter złożony, jest skomplikowana.
W związku z powyższym skarga winna być oddalona.