Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Władysław Kulon sędzia WSA Alicja Palus sędzia WSA Anna Siedlecka /spr./ po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 września 2017 r. sprawy ze skargi Gminy W. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie rozpatrzenia odwołania od decyzji orzekającej o zwrocie nieruchomości oraz o zwrocie odszkodowania pieniężnego I. zobowiązuje Wojewodę D. do rozpatrzenia odwołania Gminy W. z dnia 21 września 2015 r., w terminie 30 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Wojewody D. na rzecz Gminy W. kwotę 100,00 (sto) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Gmina W. pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody D.. Strona skarżąca zarzuciła, że Wojewoda D. pozostaje bezczynny w sprawie rozpatrzenia odwołania złożonego przez D. H., działającą w imieniu Gminy W., od decyzji Starosty O. z dnia [...] orzekającej o zwrocie na rzecz A. L. i K. K.po 1/2 udziału w nieruchomości położonej we W., oznaczonej geodezyjnie jako działki nr 20/2 o powierzchni 0,0337 ha oraz nr 20/3 o powierzchni 0,0056 ha, AM-4, obręb W., dla której Sąd Rejonowy dla W. prowadzi księgę wieczystą nr [...], a także o zwrocie przez ww. osoby na rzecz Gminy W. odszkodowania pieniężnego w wysokości 7.040,00 zł w terminie czternastu dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna.
Strona skarżąca zarzuciła, że Wojewoda D. naruszył przepisy prawa materialnego i proceduralnego, to jest: 1) art. 103 § 1 Kodeksu cywilnego poprzez brak jego zastosowania i brak wezwania skarżącej, wobec wątpliwości co do faktu udzielenia pełnomocnictwa, do potwierdzenia czynności dokonanej przez pełnomocnika; 2) art. 7, art. 8 i art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez brak przeprowadzenia należytego postępowania wyjaśniającego co do dokumentu pełnomocnictwa wystawionego w sprawie przez skarżącą; 3) art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, iż pełnomocnik nie został skutecznie umocowany do działania w imieniu skarżącej; 4) art. 63 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez jego niezastosowanie i niewezwanie strony postępowania (Prezydenta W.) do bezpośredniego podpisania odwołania. Zdaniem skarżącej wskazane naruszenia prawa miały istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem skutkowały nieuzasadnionym pozostawieniem przez Wojewodę D. bez rozpoznania odwołania wniesionego od decyzji organu I instancji.
W związku z powyższym skarżąca wniosła o zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniesionego odwołania i wydania decyzji administracyjnej w sprawie, a także o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi rozwinięto postawione zarzuty, wskazując, że zawiadomieniem z dnia 25 listopada 2015 r., wydanym na podstawie art. 64 § 2 k.p.a., organ odwoławczy - Wojewoda D. pozostawił bez rozpoznania odwołanie złożone w imieniu Gminy W. przez D. H.. Wojewoda stwierdził, że przedłożony dokument pełnomocnictwa, pomimo zamieszczonego w wezwaniu pouczenia, nie spełnia wymogów wynikających z przepisów art. 33 § 3 k.p.a. tj. nie stanowi oryginału bądź urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa, a tylko nieuwierzytelnioną kopię tego dokumentu. W związku z powyższym, w ocenie organu, złożenie do akt tego dokumentu nie może skutkować przyjęciem, iż pełnomocnik został skutecznie umocowany do działania w imieniu strony postępowania.
Następnie skarżąca wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa i w dniu 10 lutego 2016 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność organu. Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SAB/Wr 6/16 skarga została odrzucona, jako niedopuszczalna, gdyż Gmina W. przed wniesieniem skargi nie wyczerpała trybu przedsądowego i zaniechała złożenia zażalenia do organu wyższego stopnia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2016 r. sygn. akt I OSK 1929/16 skarga kasacyjna Gminy W. została oddalona. W wykonaniu ww. postanowień sądów administracyjnych obu instancji, w dniu 27 stycznia 2017 r. skierowane zostało do Ministra Infrastruktury i Budownictwa, za pośrednictwem Wojewody D., zażalenie Gminy W. na niezałatwienie sprawy w terminie.