Sprawa ze skargi na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Sentencja

|Sygn. akt II SAB/Wr 7/15 | | [pic] WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Andrzej Wawrzyniak /sprawozdawca/ Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz Sędzia WSA - Alicja Palus Protokolant starszy sekretarz sądowy - Magda Minkisiewicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi M.D. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej I. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. dalej idącą skargę oddala; IV. zasądza od Wojewody D. na rzecz skarżącego kwotę 100 /sto/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/4

Pismem z dnia 21 grudnia 2014 r., które wpłynęło do D. Urzędu Wojewódzkiego we W. w dniu 31 grudnia 2014 r., M.D., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody D. w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, domagając się zobowiązania organu do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie 14 dni od daty doręczenia organowi akt sprawy, zobowiązanie Wojewody D. do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że w latach dziewięćdziesiątych matka skarżącego H.D. złożyła do Wojewody D. wniosek o odszkodowanie za mienie pozostawione we L. po swoich rodzicach i w dniu 26 kwietnia 2004 r. uzyskała postanowienie Wojewody D. o przyznaniu ekwiwalentu za nieruchomości pozostawione w związku z wojną poza obecnymi granicami państwa polskiego przez jej rodziców M.J. i W.J.. H.D. od 26 kwietnia 2004 r. pisała do Wojewody "mnóstwo pism" z zapytaniem, na jakim etapie toczy się postępowanie, ale przez ok. 6 lat nie otrzymała żadnej odpowiedzi. W 2010 r. Wojewoda D. poinformował, że w piśmie z dnia 16 grudnia 2009 r. wystosowano do Urzędu Miasta w K., Urzędu Miejskiego W. oraz Starostwa Powiatowego w R. zapytanie, czy M. i W.J. oraz ich spadkobiercy nabyli na wyżej wymienionym terenie prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa, z zaliczeniem na poczet ceny wartości mienia nieruchomego pozostawionego poza obecnymi granicami państwa polskiego. Powyższe urzędy udzieliły odpowiedzi pismami z dnia 5 stycznia 2010 r., 25 stycznia 2010 r. i 26 stycznia 2010 r. W kwietniu 2010 r. H.D. zmarła. Z tego powodu postanowieniem z dnia 16 września 2010 r. Wojewoda D. zawiesił postępowanie. W dniu 28 października 2013 r. skarżący przedłożył prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego dla K.-K. z dnia 24 sierpnia 2011 r. sygn. akt [...], z którego wynika, że spadek po H.D. nabyli: syn J.D., syn M.D. i wnuk P.D. - po 1/3 części. Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2014 r. Wojewoda D. podjął zawieszone postępowanie. Skarżący podał, że organ zawieszając postępowanie z uwagi na zgon strony informację o zawieszeniu skierował jedynie do jednego z synów zmarłej - J.D., pomijając "najbardziej czynnego i zainteresowanego przez cały czas postępowania" skarżącego. Konsekwencją tego było dołączenie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po H.D. po około 3 latach i 6 miesiącach od dnia zawieszenia postępowania, co przyczyniło się do jego wydłużenia. Ponadto brak niezwłocznego podjęcia postępowania po ustaniu jego przyczyn również powodował bezczynność organu.

Skarżący wskazał, że w dniu 11 września 2013 r. złożył zgodnie z art. 37 § 1 kpa zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, a w dniu 16 marca 2014 r. złożył zażalenie do Ministra Skarbu Państwa. Postanowieniem z dnia 30 maja 2014 r. Minister Skarbu Państwa wyznaczył Wojewodzie termin rozpatrzenia sprawy w ciągu 6 miesięcy od daty doręczenia postanowienia. Termin ten upłynął w dniu 10 grudnia 2014 r.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda