Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2013 r. spraw ze skarg B. G. i K. G. na bezczynność Starosty Powiatowego w O. oraz na przewlekłość prowadzonego postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę I. stwierdza bezczynność Starosty Powiatowego w O. i zobowiązuje ten organ do wydania orzeczenia w sprawie pozwolenia na budowę w terminie dwóch miesięcy od uprawomocnienia się wyroku; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. oddala skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania; IV. zasądza od Starosty Powiatowego w O. na rzecz skarżących solidarnie kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
B. G. i K.G., zwane w dalszej części uzasadnienia skarżącymi, pismem z dnia 18 maja 2012r. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Starosty Powiatowego w O., polegającą na niewydaniu, w terminach wskazanych w art. 35 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. jedn. Dz. U. z 2010r., Nr 243, poz. 1623 ze zm., dalej w skrócie u.p.b.) i w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 267, dalej w skrócie k.p.a.) decyzji udzielającej pozwolenia na budowę siedliska- zagrody rolniczej w S.. Skarżące wniosły o ustalenie zaistnienia bezczynności organu i przewlekłości postępowania i nakazanie Staroście załatwienia sprawy we wskazanym terminie oraz o stwierdzenie, że wezwanie Starosty z dnia 8 września 2008r. do ponownego przedłożenia już przedłożonych dokumentów nie wywołało żadnych skutków prawnych. W uzasadnieniu skargi skarżące wskazały, że decyzją z dnia 31 maja 2005r. Wojewoda D. stwierdził nieważność decyzji Starosty Powiatowego w O. z dnia 1 października 2003r., nr [...], którą organ zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę zabudowy zagrodowej wraz z infrastrukturą techniczną we wsi S., gmina O., działka nr [...], AM-3. W tej sytuacji sprawa trafiła ponownie do Starosty Powiatowego w O., który powinien podjąć postępowanie natychmiast po uprawomocnieniu się decyzji Wojewody D.. Starosta działanie podjął dopiero w 2008r. i po wezwaniu stron do ponownego przedłożenia dokumentów, które były już złożone poprzednio do akt, pismem z dnia 20 października 2008r. pozostawił wniosek o wydanie pozwolenia na budowę bez rozpoznania. W ocenie skarżących, na tym etapie postępowania organ nie mógł pozostawić sprawy bez rozpatrzenia, ponieważ jest to możliwe jedynie na etapie wstępnego badania kompletności wniosku, przed wszczęciem postępowania merytorycznego, które w niniejszej sprawie nastąpiło, gdyż w sprawie była już raz wydana przez organ decyzja. Zdaniem skarżących, po wszczęciu postępowania merytorycznego postępowanie musi zakończyć się decyzją wydaną w trybie art. 104 k.p.a.
Starosta Powiatowy w O. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie wskazując, że złożenie skargi na bezczynność uwarunkowane jest co do zasady uprzednim wyczerpaniem przez skarżące zwyczajnych środków zaskarżenia.
Przedstawiając stan sprawy organ podkreślił, że wezwał strony postępowania do usunięcia braków wniosku w postaci dołączenia niezbędnej dokumentacji wskazanej w piśmie z dnia 8 września 2008r. (nr [...]). W ocenie organu wezwanie to było niezbędne w celu ponownego przeanalizowania dokumentacji koniecznej do wydania pozwolenia na budowę w obliczu zmiany sytuacji prawnej dla tego terenu, bowiem dla części działki objętej planowaną inwestycją Rada Gminy O. w dniu 25 sierpnia 2005r. uchwałą nr [...] uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Organ podniósł, iż uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwarza obowiązek dla organu zbadania, czy inwestycja jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Obowiązek ten nie może być zrealizowany bez przedłożenia wymaganych przez przepisy prawa, w tym art. 63 § 2 oraz 64 § 2 k.p.a., dokumentów. Z kolei brzmienie przepisu art. 35 ust. 1 u.p.b. nakazuje, aby to organ administracji architektoniczno-budowlanej udzielając pozwolenia na budowę i zatwierdzając projekt budowlany zbadał treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego we własnym zakresie.