Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję ostateczną Izby Skarbowej (...) w przedmiocie wymiaru podatku wyrównawczego za rok 1982 na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 10 maja 1984 r. SA/Gd 297/84
uchyla zaskarżony wyrok i poprzedzające go decyzje (...) i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Urzędowi Skarbowemu (...).
Izba Skarbowa wskazała na konieczność przesłuchania podatniczki na okoliczność przyczyn zawyżenia raportu za okres od 20 do 30 kwietnia 1982 r.
Urząd Skarbowy nie uzupełnił postępowania dowodowego we wskazanym kierunku w sposób zgodny z wymogami kodeksu postępowania administracyjnego.
Brak wyjaśnienia wysokości faktycznego przychodu osiągniętego w 1982 r. drogą przesłuchania głównej księgowej Spółdzielni, podatniczki oraz ewentualnie, przeprowadzenia dowodu z biegłego księgowego uniemożliwia stwierdzenie, czy wymierzony podatniczce podatek wyrównawczy odpowiada kryteriom, określonym przepisami art. 10 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 45 poz. 227 ze zm./ i par. 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 sierpnia 1982 r. w sprawie zmian w podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 26 poz. 192/.