Organem właściwym do orzekania w sprawach wszczętych, lecz nie zakończonych ostateczną decyzją o odszkodowaniu za grunt przejęty na własność Państwa w trybie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./, która utraciła moc na podstawie art. 89 pkt 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ jest rejonowy organ rządowej administracji ogólnej.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Kolegium Odwoławczego (...) w przedmiocie ustalenia odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 7 października 1994 r. SA/Kr 2577/93
uchyla zaskarżony wyrok i stwierdza nieważność decyzji Kolegium (...) oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.
Prezydent Miasta T. zarządzeniem (...) z dnia 28 czerwca 1979 r., wydanym na podstawie art. 2 i art. 5 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./. jak również na podstawie par. 13 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 28 sierpnia 1972 r. w sprawie trybu ustalania, rozgraniczania i podziału terenów budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego na obszarze miast i osiedli /Dz.U. nr 35 poz. 242/ ustalił zgodnie ze szczegółowym planem zagospodarowania przestrzennego "K.III" w T., teren budowlany i dokonał jego podziału na normatywne działki budowlane. Zarządzeniem tym została objęta część nieruchomości Józefy G. z przeznaczeniem na poszerzenie ulicy S. w T.
W dniu 17 marca 1992 r. Andrzej G. i Stanisław G., jako następcy prawni Józefy G., wystąpili do Zarządu Miasta T. o przyznanie odszkodowania za przyjętą część nieruchomości.
Działając z upoważnienia Prezydenta Miasta T., Naczelnik Wydziału Gospodarki Gruntami i Rolnictwa decyzją z dnia 5 maja 1993 r. (...) ustalił odszkodowanie za część działki (...) obrębu (...) włączonej do terenów budownictwa jednorodzinnego "K.III" na kwotę 29.904.000 zł i zobowiązał Urząd Miasta w T. do wypłaty odszkodowania po połowie na rzecz wnioskodawców.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa T. po rozpoznaniu odwołania wnioskodawców od powyższej decyzji z dnia 5 maja 1993 r., decyzją z dnia 17 sierpnia 1993 r. (...) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję, uznając zarzuty odwołania za nieuzasadnione.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie po rozpoznaniu skarg Andrzeja G. i Stanisława G. na powyższą decyzję Kolegium Odwoławczego, wyrokiem z dnia 7 października 1994 r., (...) oddalił skargi. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku stwierdził, że wnioskodawcy uzyskali z mocy art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ roszczenie o rewaloryzację odszkodowania ustalonego w decyzji na dzień jego wypłaty. Strony mogą w drodze porozumienia ustalić wysokość kwoty, o jaką wzrasta odszkodowanie wskutek rewaloryzacji. Wobec tego, że przepisy nie określają zasad rewaloryzacji odszkodowania - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - organ administracyjny może skorzystać z metody rewaloryzacji, przewidzianej w par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu rozliczeń w razie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 315 ze zm./. Wobec niestwierdzenia naruszenia prawa Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargi oddalił.
Od powyższego wyroku złożył rewizję nadzwyczajną Minister Sprawiedliwości zarzucając temu wyrokowi rażące naruszenie prawa, w szczególności art. 207 par. 5 Kpa oraz art. 10 ust. 5 i art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Skarżący o uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie nieważności decyzji Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa T. z dnia 17 sierpnia 1993 r., (...) oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezydenta Miasta T. z dnia 5 maja 1993 r., bądź o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - Ośrodkowi Zamiejscowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania.