Stosownie do treści art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa organ administracyjny nie może poprzestać na uchyleniu decyzji dotychczasowej, lecz od razu musi też rozstrzygnąć sprawę co do jej istoty nową decyzją; jest to więc kompetencja typowo reformatoryjna.
Uchylenie decyzji, w przeciwieństwie do stwierdzenia nieważności lub stwierdzenia wygaśnięcia decyzji, ma skutek konstytutywny zwrócony w przyszłość.
Uchylenie decyzji w tym nadzwyczajnym trybie weryfikacji ostatecznych decyzji administracyjnych znamionuje się tym, że otwiera drogę do wydania w tej samej sprawie nowej decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty, wolnej już od wpływu kwalifikowanych wadliwości proceduralnych.
Obydwa rozstrzygnięcia podejmowane przez organ administracyjny prowadzący wznowienie postępowania mają charakter konstytutywny, każde z nich odnosi się do innego przedmiotu: pierwsze - obala przeszkodę do ponownego rozstrzygnięcia sprawy merytorycznie, jaką stanowiło istnienie ostatecznej decyzji administracyjnej, co następuje gdy udowodniono istnienie podstaw do wznowienia postępowania, drugie zaś - stanowi rozstrzygnięcie o samej istocie sprawy zgodnie z nowym ustaleniem okoliczności faktycznych i stanu prawnego.
To nowe rozstrzygnięcie o istocie sprawy wiąże organ administracyjny od daty doręczenia lub ogłoszenia nowej decyzji /art. 110 Kpa./.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Kolegium Odwoławczego (...) w przedmiocie ustalenia czynszu na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 15 października 1992 r. SA/Kr 1068/92
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Krakowie do ponownego rozpoznania.
Jan E. do daty, w której decyzja uchylająca poprzednią decyzję stała się ostateczna, miał uprawnienia do korzystania z dodatkowej powierzchni mieszkalnej i opłacania czynszu za lokal mieszkalny w kwocie ustalonej z uwzględnieniem tego uprawnienia w okresie obowiązywania decyzji, tzn do daty jej uchylenia.