Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Głównego Urzędu Ceł (...) w przedmiocie orzeczenia przepadku pistoletu gazowego i naboi na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 1985 r. III SA 1459/85
uchyla zaskarżony wyrok i skargę odrzuca.
Do Naczelnego Sądu Administracyjnego mogą być zaskarżane tylko decyzje ostateczne wydane w sprawach wymienionych w art. 196 par. 2 Kpa, a w innych sprawach - tylko wówczas, jeżeli ustawa szczególna przewiduje dopuszczalność ich zaskarżania /art. 196 par. 3 Kpa/.
Spośród spraw, w których decyzje wydają organy celne zaskarżeniu - na podstawie art. 196 par. 2 pkt 11 Kpa - podlegają jedynie decyzje dotyczące należności celnych.
Należnościami takimi - stosownie do art. 8 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ - są cła przywozowe i wywozowe oraz inne opłaty przewidziane w tej ustawie.
Przepadek towaru celnego nie mieści się więc w pojęciu należności celnych. Powołany przepis nie stanowił więc podstawy do złożenia skargi na decyzję organu celnego w przedmiocie orzeczenia o przepadku pistoletu gazowego i naboi ani też rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny.
Podstawy takiej nie dawał art. 13 ust. 5 Prawa celnego, gdyż dopuszcza on zaskarżalność do sądu administracyjnego tylko decyzji dotyczących przepadku utworów i przekazów informacji, a przedmiotem zaskarżonych przez skarżącego decyzji jest orzeczenie przepadku innych towarów celnych.