W każdej sytuacji, gdy prawo materialne przewiduje obowiązek uzyskania zgody organu administracji państwowej na podjęcie określonych czynności i obywatel o wyrażenie zgody wystąpi, załatwienie jego sprawy wymaga wydania decyzji i brak decyzji organu może być traktowany jedynie jako niezałatwienie sprawy uzasadniające skargę, przewidzianą w art. 216 Kpa, nie daje natomiast podstaw do twierdzenia, że organ administracji państwowej odmawia wyrażenia zgody na zawarte we wniosku żądanie.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie odmowy przejęcia nieruchomości rolnej na rzecz Państwa na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 30 sierpnia 1984 r. SA/Kr 392/84
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Art. 179 Kc reguluje w sposób samodzielny tryb i formę zrzeczenia się własności nieruchomości i skutek zrzeczenia uzależnia od decyzji terenowego organu administracji państwowej, który uprawnia do wyrażenia zgody lub jej odmowy, w zależności od oceny, czy przejęcie nieruchomości na własność Państwa uzna za zgodne z interesem społecznym i słusznym interesem dotychczasowego właściciela.
Naczelny Sąd Administracyjny dokonał błędnej interpretacji prawa materialnego - art. 179 par. 1 Kc w związku z art. 104 par. 1 Kpa, przez przyjęcie, że wymienione w tym przepisie uprawnienie terenowego organu administracji państwowej do wyrażenia zgody, lub jej odmowy na zrzeczenie się własności nieruchomości, nie upoważnia organu do wydania decyzji administracyjnej.