Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, nakładając na nią nowy obowiązek, który nie był objęty postępowaniem w pierwszej instancji.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie nakazania rozbiórki garaży, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 16 lutego 1995 r. SA/Po 2421-2422/94
1. uchyla zaskarżony wyrok,
2. uchyla decyzję Wojewody (...).
Kierownik Urzędu Rejonowego w G. decyzją z dnia 14 marca 1994 r. (...) nakazał Bogdanowi S. i Pawłowi C.:
1/ wykonanie ściany oddzielenia przeciwpożarowego, przylegającego do szczytu tymczasowego garażu przy ul. Ś.W. w G.,
2/ obicie obustronne blachą stalową ocynkowaną istniejącej ścianki drewnianej pomiędzy dwoma boksami garażowymi,
3/ wykonanie wentylacji nawiewnej w garażu przez nawiercenie otworów w dolnych częściach bram garażowych oraz wentylacji wywiewnej wyprowadzonej ponad dach garaży,
4/ wystąpienie o udzielenie pozwolenia na użytkowanie wybudowanych bez pozwolenia budowlanego garaży.
Ponadto w decyzji tej określono terminy, w jakich poszczególne roboty i czynności mają być wykonane.
Jako podstawę decyzji powołano art. 40, art. 42 ust. 1, art. 53 ust. 1 pkt 2 i art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
Wojewoda P. decyzją z dnia 6 czerwca 1994 r. (...), po rozpatrzeniu odwołania Bogdana S. i Pawła C., uchylił zaskarżoną decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w G. w całości i orzekł rozbiórkę garaży nr 1 i nr 2 w terminie do dnia 30 sierpnia 1994 r.
W uzasadnieniu decyzji Wojewoda stwierdził, że Naczelny Sąd Administracyjny w przedmiotowej sprawie w wyroku z dnia 13 listopada 1992 r. (...) wskazał iż przepis par. 156 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ dotyczy zabudowy jednorodzinnej i nie może mieć zastosowania do budynków wielorodzinnych. Powołując się na art. 139 Kpa i par. 13 ust. 1 i 2 wymienionego rozporządzenia, który zabrania sytuowania budynku gospodarczego o ścianach i dachu z materiałów palnych bezpośrednio przy granicy działki, a nadto sytuowania budynków gospodarczych przylegających do budynków mieszkalnych na sąsiedniej działce, Wojewoda uznał, że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo i interes społeczny. Sporne garaże zostały bowiem pobudowane z materiałów palnych i przylegają do budynku mieszkalnego znajdującego się na działce sąsiedniej.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu po rozpoznaniu skargi Bogdana S. i Pawła C. na powyższą decyzję Wojewody P., wyrokiem z dnia 16 lutego 1995 r. (...) oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny powołał się na wyrażony uprzednio pogląd, że przepis par. 156 cyt. rozporządzenia nie ma zastosowania w sprawie, bowiem dotyczy minimalnych odległości wolno stojących garaży dla samochodów osobowych, liczonych od ściany garaży nie mających otworów okiennych lub drzwiowych. W niniejszej sprawie ma zastosowanie par. 10 tego rozporządzenia, który przewiduje minimalną odległość obiektów mało uciążliwych na 15 m od budynków mieszkalnych, w których znajdują się pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi. Odległości te mogą być zmniejszone. jeżeli uciążliwość obiektu budowlanego może być ograniczona przy użyciu odpowiednich środków technicznych. Opierając się na opiniach Komendy Rejonowej Straży Pożarnej w G. i Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, Kierownik Urzędu Rejonowego w G. zezwolił na utrzymanie garaży pod warunkiem wykonania czynności wymienionych w decyzji. Stanowiska tego nie podzielił organ odwoławczy. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja organu odwoławczego jest uzasadniona, gdyż opinia miejscowej straży pożarnej odbiegała od przepisów prawa i oparta na tej opinii decyzja rażąco naruszała prawo. Uzasadniało to jej zmianę przez organ odwoławczy, mimo że odwołanie składała strona skarżąca. Dlatego na podstawie art. 207 par. 5 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę.