Od powyższego wyroku Minister Sprawiedliwości wniósł rewizję nadzwyczajną, w której zarzucił temu wyrokowi rażące naruszenia art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ w związku z par. 62 ust. 1 pkt 8 i ust. 2 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r., a nadto interesu Rzeczypospolitej Polskiej. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi.
Prokurator wniósł o uwzględnienie rewizji nadzwyczajnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ opłata skarbowa podlega zwrotowi między innymi, jeżeli została uiszczona niezależnie lub w wysokości wyższej od należnej. Powstały w sprawie problem, czy istnieją podstawy prawne do uwzględnienia żądania wnioskodawcy zwrotu opłaty skarbowej w bezspornie ustalonym stanie faktycznym sprawy, organy administracji obu instancji i Naczelny Sąd Administracyjny oceniły odmiennie. Rozstrzygnięcie tej kwestii wymaga zatem szczegółowej analizy i wykładni przepisów par. 62 ust. 1 pkt 8 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/. Przepis par. 62 ust. 1 pkt 8 tego rozporządzenia wymienia wśród stron czynności cywilnoprawnej, które są zwolnione od opłaty skarbowej m.in. przedsiębiorstwa państwowe od umów sprzedaży zorganizowanych części tych przedsiębiorstw. We wskazanej na wstępie notarialnej czynności cywilnoprawnej stron, osoba prawną zbywającą zorganizowaną cześć swego zakładu była jednoosobowa spółka Skarbu Państwa, a nie przedsiębiorstwo państwowe, jak to trafnie ocenił charakter prawny tego podmiotu Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu swego orzeczenia. Z punktu widzenia podmiotowego zwolnienia od opłaty skarbowej nie ma znaczenia w sprawie okoliczność, że kupującym było przedsiębiorstwo państwowe. Z tego wynika, że ani jedna ze stron omawianej czynności cywilnoprawnej nie była zwolniona od opłaty skarbowej. Brak było więc podstaw do zastosowania przepisu par. 62 ust. 2 cyt. rozporządzenia, czyli do obniżenia o połowę opłaty skarbowej. Notariusz jako płatnik prawidłowo pobrał należną opłatę skarbową od wymienionej na wstępie czynności cywilnoprawnej. Żądanie wnioskodawcy zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej w niniejszej sprawie okazuje się bezzasadne. Odmienne stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, wynikające z nieprawidłowej wykładni prawnej wymienionego wyżej przepisu, zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie jest trafne. Ostateczna decyzja organu administracyjnego jest zgodna z prawem, a skarga wnioskodawcy z powodu jej niezgodności z prawem jest bezpodstawna.
W tym świetle okazuje się, że zarzuty rewizji nadzwyczajnej są w pełni uzasadnione. Z tego względu rewizja nadzwyczajna podlega z mocy art. 422 par. 1 Kpc uwzględnieniu. Wobec istnienia warunków do ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, Sąd Najwyższy uchylił wyrok i stosownie do wyników rozprawy orzekł, co do istoty sprawy, oddalając skargę. Zdaniem Sądu Najwyższego w niniejszej sprawie nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu rewizji nadzwyczajnej złożenie jej po upływie sześciu miesięcy od daty uprawomocnienia się zaskarżonego wyroku, bowiem orzeczenie to narusza interes Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż w konsekwencji mogłoby spowodować nieprawidłową i niezgodną z prawem w praworządnym Państwie praktykę organów podatkowych oraz zmienić prawidłową linię orzecznictwa z jednoczesnym naruszeniem istotnych interesów fiskalnych Skarbu Państwa.
W reasumpcji powyższe wywody umożliwiają stwierdzenie, że zwolnienie od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej z mocy par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ przysługuje przedsiębiorstwu państwowemu od umów cywilnoprawnych sprzedaży zorganizowanej części tych przedsiębiorstw, a nie innym osobom prawnym gospodarującym mieniem państwowym, prowadzącym działalność w formie jednoosobowej spółki Skarbu Państwa.