Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego (...) w przedmiocie ustalenia kandydata na nabywcę gruntów państwowych na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 1987 r. II SA 104/87
oddala rewizję nadzwyczajną.
Nieprecyzyjne sformułowanie użyte w art. 274 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210/:"nieruchomości (...) użytkowane (...) przez rolnicze spółdzielnie produkcyjne (...)" wymaga niewątpliwie wykładni.
Niezależnie jednak od jej kierunku uznać należy, że intencją przepisu art. 274 prawa spółdzielczego było utrwalenie, w drodze uregulowania własności przez umożliwienie odpłatnego nabycia, stanów mających cechy trwałości.
Nawet więc wówczas, gdyby podzielić wykładnię sugerowaną w rewizji nadzwyczajnej, w okolicznościach sprawy niniejszej nie można byłoby uznać, że po stronie skarżącej Spółdzielni istniało nawet tak rozumiane użytkowanie. Dominował bowiem niewątpliwie element doraźności i uwarunkowania uprawnienia do przyszłego korzystania z tych gruntów od uzyskania decyzji administracyjnej.
Nie bez znaczenia przy tej ocenie pozostać musi także i to - jak wywiedziono w odpowiedzi na skargę - że nie chodzi w sprawie o grunty Państwowego Funduszu Ziemi, a o grunty pozostające w zarządzie Wytwórni działającej na prawach przedsiębiorstwa państwowego, ujawnionym na jej rzecz w księdze wieczystej nieruchomości. Sama bowiem Spółdzielnia respektowała w swoich działaniach to szczególne uprawnienie Wytwórni, do niej zwracając się w istotnych kwestiach.
Nawet więc przy dopuszczeniu szerszej wykładni pojęcia "nieruchomości (...) użytkowanych", niż to przyjął Naczelny Sąd Administracyjny, zaskarżony wyrok w ostatecznym wyniku odpowiada prawu.