Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody (...) oraz poprzedzającą decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w (...) w przedmiocie odmowy rejestracji samochodu na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa NSA (...) od wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu SA/Po 2905/94~ uchyla zaskarżony wyrok i
Tezy

W postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym dotyczącym rejestracji pojazdu samochodowego, organy orzekające nie są uprawnione do ustalania na podstawie art. 169 Kodeksu cywilnego, prawa własności samochodu nabytego od osoby nieuprawnionej, jeżeli dowód nabycia samochodu i dowód rejestracyjny okazały się fałszywe.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) oraz poprzedzającą decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w (...) w przedmiocie odmowy rejestracji samochodu na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 27 czerwca 1995 r. SA/Po 2905/94

uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Zbigniew Ł. złożył w Urzędzie Rejonowym w Z. wniosek o zarejestrowanie na swoje nazwisko samochodu osobowego, Audi 80, załączając umowę kupna-sprzedaży, dowód rejestracyjny pojazdu wydany przez Urząd Rejonowy w T. na nazwisko Eugeniusza D. oraz tablice rejestracyjne. Samochód ten został zarejestrowany na okres jednego miesiąca. Wysłane zostało także zawiadomienie do Urzędu Rejonowego w T. o zarejestrowaniu pojazdu. Naczelnik Wydziału Komunikacji Urzędu Miejskiego w T. zawiadomił pismem z 25 lipca 1994 r., że druk dowodu rejestracyjnego i tablice rejestracyjne nie były emitowane w tamtejszym Wydziale Komunikacji.

Decyzją z dnia 2 sierpnia 1994 r. Kierownik Urzędu Rejonowego w Z. na podstawie art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41/ i par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczenia pojazdów /Dz.U. nr 37 poz. 164/ odmówił Zbigniewowi Ł. rejestracji samochodu, ponieważ przedstawiony przez niego dowód rejestracyjny okazał się niezgodny ze stanem faktycznym.

Wojewoda P. po rozpoznaniu odwołania Zbigniewa Ł. decyzją z dnia 29 sierpnia 1994 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Od powyższej decyzji Zbigniew Ł. złożył skargę, w której podniósł, że spełnił wszystkie warunki do zarejestrowania pojazdu i zachował należytą staranność przy zakupie samochodu.

Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 27 czerwca 1995 r., (...) uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w Z. z dnia 2 sierpnia 1994 r. oraz zasądził od Wojewody P. na rzecz skarżącego Zbigniewa Ł. kwotę 423 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wyroku NSA stwierdził, że organy obu instancji wydały decyzje bez należytego wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy z naruszeniem art. 77 par. 1 Kpa oraz nie uwzględniły par. 3 ust. 4 cytowanego rozporządzenia. Zdaniem NSA, gdy właściciel nie przedstawi ostatniego dowodu rejestracyjnego /z czym równoznaczne jest przestawienie dokumentu sfałszowanego/ winien przedstawić dokument pozwalający ustalić prawo własności pojazdu. Skarżący przedstawił organom rejestrującym umowę kupna-sprzedaży z 24 czerwca 1994 r. Umowa ta według par. 4 pkt 3 cyt. rozporządzenia stanowi dowód własności, którego organy obu instancji nie oceniły.

W związku z tym, że okazało się, iż sprzedawca jest osobą o nieprawdziwych personaliach - zdaniem NSA - umowa ta podlegała ocenie według art. 169 par. 1 Kc, zgodnie z którymi, jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje ją nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działał w złej wierze. Sąd uznał, że także organy rejestracyjne powinny ocenić, czy można skarżącemu przypisać złą wiarę, o której mowa w art. 169 par. 2 Kc i art. 7 Kc i czy są podstawy do przyjęcia, że skarżący uzyskał własność spornego pojazdu.

Od powyższego wyroku złożył rewizję nadzwyczajną Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której zarzucił zaskarżonemu wyrokowi rażące naruszenie: art. 207 par. 5 Kpa w związku z art. 59 ust. 3 i 6 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41 ze zm./ oraz par. 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczenia pojazdów /Dz.U. nr 37 poz. 164/.

Strona 1/2