Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (...) w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku NSA w Warszawie I SA 1007/87~ uchyla zaskarżony wyrok i
Tezy

Naczelny Sąd Administracyjny jest uprawniony - w ramach badania zgodności decyzji administracyjnej z prawem w myśl art. 196 par. 1 Kpa - do kontroli, czy stwierdzenie "rażącego niewywiązania się" z obowiązków pracownika naukowo-dydaktycznego w myśl art. 171 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ nastąpiło z zachowania trybu określonego art. 133 tej ustawy.

Nie jest natomiast uprawniony do merytorycznej kontroli dokonanej oceny "rażącego niewywiązania się", a więc stopnia niewywiązania się z obowiązków.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (...) w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 1987 r. I SA 1007/87

uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
619 Stosunki pracy i stosunki służbowe, sprawy z zakresu inspekcji pracy
Inne orzeczenia z hasłem:
Szkolnictwo wyższe
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie strona 1/4

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją z dnia 5 marca 1987 r. na podstawie art. 171 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ rozwiązał stosunek pracy z Krzysztofem D. zatrudnionym na Uniwersytecie (...) na stanowisku docenta - z dniem 1 października 1987 r. po uprzednim wypowiedzeniu, poczynając od dnia 30 czerwca 1987 r.

Decyzja ta została uzasadniona rażącym niewywiązywaniem się przez Krzysztofa D. z obowiązków nauczyciela akademickiego, stwierdzonym w wyniku okresowej oceny przeprowadzonej na Uniwersytecie (...).

W skardze na tę decyzję, skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 172 ustawy o szkolnictwie wyższym, Krzysztof D. wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucił, że została ona wydana z naruszeniem art. 145 par. 1 pkt 4 oraz art. 7, art. 8, art. 9, art. 10, art. 77 par. 1, art. 81 i art. 107 par. 1 Kpc, a także art. 171 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym.

Uwzględniając tę skargę Naczelny Sąd Administracyjnym wyrokiem z dnia 2 lipca 1987 r. uchylił zaskarżoną decyzję.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wynikający z art. 171 ust. 1 i art. 133 ustawy o szkolnictwie wyższym oraz par. 2 ust. 1, par. 5, par. 9 i par. 10 zarządzenia nr 8 Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 8 kwietnia 1986 r. /Dz.Urz. MNiSW nr 3 poz. 11/ tryb postępowania w zakresie dokonywania ocen pracowników naukowo-dydaktycznych nie został, w sprawie objętej skargą, zachowany. Dokumentacja zawarta w aktach osobowych skarżącego nie wskazuje bowiem na to, aby ocena wywiązywania się Krzysztofa D. z jego obowiązków dydaktycznych, wychowawczych i naukowych była dokonana przez Wydziałową Komisję Oceniającą w składzie określonym w par. 2 ust. 1 zarządzenia nr 8 Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Niezależnie od niewłaściwego składu komisji, w jej ustaleniach nie ma stwierdzenia o rażącym niewywiązywaniu się skarżącego z obowiązków pracownika naukowo-dydaktycznego. Wskazano tam jedynie na niedostateczny dorobek naukowy skarżącego w okresie po jego habilitacji oraz na potrzebę rozważenia jego przejścia, zgodnie z zainteresowaniami naukowymi, do innej jednostki organizacyjnej Uniwersytetu. Skarżący, poza przedstawieniem wyjaśnień zawartych w jego piśmie z dnia 29 października 1986 r. do dziekana Wydziału (...), nie złożył formalnego odwołania do oceny Komisji Wydziałowej. Dlatego z braku oceny Komisji Wydziałowej stwierdzającej rażące niewywiązywanie się przez skarżącego z obowiązków pracownika naukowo-dydaktycznego oraz z braku odwołania nie zachodziły podstawy do uruchomienia trybu odwoławczego, określonego przepisami par. 5 i 9 ust. 2 zarządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Z tych względów podstawy decyzji o rozwiązaniu ze skarżącym stosunku pracy nie mogła stanowić ocena Uczelnianej Komisji Oceniającej z dnia 20 stycznia 1987 r., która przyjęła "rażące zaniedbania w zakresie pracy naukowej i kształcenia kadr". Natomiast oparcie tej decyzji na ocenie z dnia 15 października 1986 r. dokonanej przez Wydziałową Komisję Oceniającą wymagało uprzedniego wyjaśnienia, czy skład tej komisji był zgodny z prawem /par. 2 ust. 1 pkt 1 zarządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego/ oraz czy w świetle treści oceny Komisji należy przyjąć stwierdzenie rażącego niewywiązywania się przez Krzysztofa D. z obowiązków dydaktycznych, wychowawczych lub naukowych. Niewyjaśnienie powyższych kwestii stanowi, w ocenie sądu, uchybienie przepisom postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa, i w konsekwencji uniemożliwia kontrolę zgodności decyzji z prawem materialnym, w szczególności z art. 171 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym. W tej sytuacji naruszenie przepisów postępowania administracyjnego mogło mieć wpływ na wynik sprawy, co skutkuje uchylenie zaskarżonej decyzji z mocy art. 207 par. 2 Kpa.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
619 Stosunki pracy i stosunki służbowe, sprawy z zakresu inspekcji pracy
Inne orzeczenia z hasłem:
Szkolnictwo wyższe
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy