Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa (...) w przedmiocie odmowy przyznania rekompensaty pieniężnej na uzupełnienie wydatków poniesionych na wkład budowlany na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa NSA (...) od wyroku NSA w Warszawie I SA 1638/95~ uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Tezy

Zawarcie małżeństwa z osobą mającą prawo do lokalu mieszkalnego nie stanowi przeszkody w nabyciu prawa do rekompensaty pieniężnej na uzupełnienie wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe /art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowywania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991 - 1995 oraz o zmianie niektórych ustaw - Dz.U. nr 103 poz. 446 ze zm./.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa (...) w przedmiocie odmowy przyznania rekompensaty pieniężnej na uzupełnienie wydatków poniesionych na wkład budowlany na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 1997 r. I SA 1638/95

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 12 lutego 1997 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę Jacka S. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 listopada 1995 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody W. z dnia 21 października 1994 r. o odmowie przyznania Jackowi S. rekompensaty pieniężnej na uzupełnienie wydatków poniesionych na wkład budowlany.

O zgodności zaskarżonej decyzji z art. 7 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 103 poz. 446/ przesądza - zdaniem NSA - to, że w dniu wejścia w życie tej ustawy Jacek S. posiadał tytuł prawny do mieszkania należącego do żony. Stosownie bowiem do art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego posiadał on prawo do korzystania z mieszkania w takim zakresie, jak żona, przy czym małżonkowie zamieszkali po ślubie w mieszkaniu żony.

Od powyższego wyroku Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł rewizję nadzwyczajną, zarzucając rażące naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym w związku z art. 7 ust. 1 i 2 pkt 2 powołanej wyżej ustawy z dnia 4 października 1991 r. oraz art. 7 Kpa, a także naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej, związanego z nierespektowaniem zasad art. 1 i 3 Przepisów Konstytucyjnych obowiązujących z mocy art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. /Dz.U. nr 84 poz. 426/.

Według Prezesa NSA w zaskarżonym wyroku Sąd nie ustosunkował się do faktu, że Jacek S. pomimo kilkuletniego okresu istnienia małżeństwa pozostaje zameldowany na stale w W. i tam przebywa, a w skardze do NSA wskazywał na chęć dalszego zaspokajania potrzeb mieszkaniowych w W. co może oznaczać, że jest to jego miejsce zamieszkania /art. 25 i art. 28 Kc/. Kwestia ta, nie tylko nie została wyjaśniona, lecz z akt nie wynika, by była ona przedmiotem wyjaśniania, choć ma podstawowe znaczenie dla zgodnego z prawem załatwienia sprawy. Brak ten stanowi istotne naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, zwłaszcza jego art. 7. Ponadto mimo nawiązania przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do stanowiska Sądu Najwyższego, wyrażonego w wyroku z dnia 11 stycznia 1996 r., III ARN 58/95 /OSNAPU 1996 nr 15 poz. 207/, w którym wskazano na niedopuszczalność stosowania w odniesieniu do przepisów art. 7 ustawy o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego zabiegów interpretacyjnych mogących prowadzić do pozbawienia obywatela prawa przyznanego mu przez ustawę, NSA zastosował w sprawie tego rodzaju zabiegi. Polegają one na odczytaniu treści tych przepisów poprzez odpowiednią interpretację przepisów prawa rodzinnego. Koliduje to z wymaganym przez Sąd Najwyższy literalnym odczytywaniem treści art. 7 omawianej ustawy. Żaden przepis nie stoi temu na przeszkodzie. (...) Taki sposób załatwienia przedmiotowej sprawy w zaskarżonym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 1997 r. (...) stanowi także naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej, mogące pozbawić obywatela świadczenia należnego mu z mocy ustawy, gwarantowanego m.in. treścią art. 1 i 3 Przepisów Konstytucyjnych, obowiązujących z mocy art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r.

Strona 1/2