Utrwalona praktyka rejestracji nazwisk wybitnych postaci historycznych jako znaków towarowych stwarza domniemanie braku sprzeczności takich znaków z zasadami współżycia społecznego.
Domniemanie to może być obalone w konkretnej sprawie z zachowaniem przepisów postępowania /art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa/.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu odwołania Spółki (...) od decyzji Urzędu Patentowego (...) w przedmiocie odmowy zarejestrowania znaku towarowego słownego "Jan III Sobieski" na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Urzędu Patentowego (...) od decyzji Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym (...) uchyla zaskarżoną decyzję i przekazuje sprawę Komisji Odwoławczej (...) do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Pierwsza z podstaw rewizji nadzwyczajnej dotyczy rażącego naruszenia art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych przez błędną wykładnię tego przepisu. Ta podstawa rewizji nadzwyczajnej nie została wykazana. W żadnym bowiem stopniu Komisja Odwoławcza nie wyszła poza zakres powołanego przepisu, według którego niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. W świetle tego przepisu są dwie podstawy niedopuszczalności rejestracji określonego znaku towarowego - po pierwsze, zakaz sformułowany w określonej normie prawnej i po drugie, zakaz wynikający z zasad współżycia społecznego.
Wobec alternatywnej postaci tych podstaw wystarczy, że zachodzi jedna z nich, ażeby stwierdzić w konsekwencji niedopuszczalność rejestracji zakazanego znaku.
Jeżeli podstawę zaskarżonej decyzji stanowi ustalenie, że znak "Jan III Sobieski" jest zakazany w świetle istniejących w Polsce zasad współżycia społecznego - to ocena taka odpowiada treści powołanego przepisu ustawy o znakach towarowych. W przepisie tym nie ma bowiem odesłania do konkretnie określonej zasady współżycia społecznego, lecz powołany został bliżej nieokreślony system zasad współżycia społecznego w postaci klauzuli generalnej. Rzeczą organu stosującego art. 8 pkt 1 ustawy o znakach towarowych jest ustalenie, czy rozpatrywane zgłoszenie o rejestrację znaku nie pozostaje w sprzeczności z określonymi zasadami współżycia społecznego.
Dopiero zatem w akcie stosowania prawa następuje konkretyzacja klauzuli generalnej. Abstrakcyjną formułę zasad współżycia społecznego z art. 8 pkt 1, jeżeli ma ona stanowić podstawę rozstrzygnięcia odmawiającego rejestracji zgłoszonego znaku, ukonkretnia właściwy organ przez ustalenie i wskazanie określonej zasady /zasad/ współżycia społecznego. Komisja Odwoławcza w zaskarżonej decyzji powołała się na, jej zdaniem, istniejące w Polsce zasady współżycia społecznego polegające na tym, że nazwisko takiej wybitnej w historii Polski postaci jaką jest król Jan III Sobieski jest wspólnym dobrem o szczególnym znaczeniu i dlatego nie powinno być wykorzystywane przez niektóre podmioty gospodarcze dla celów komercyjnych jako znak towarowy.
Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym przedstawioną przez prezesa Urzędu Patentowego rewizję nadzwyczajną uznał, że w rewizji tej zasadnie wykazano, iż powołane wyżej ustalenia co do zasad współżycia społecznego zostały podjęte z naruszeniem wskazanych w rewizji nadzwyczajnej przepisów postępowania /art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa/. W toku postępowania w obu instancjach został zgromadzony szeroki materiał dowodowy, z którego - jak to słusznie twierdzi się w rewizji nadzwyczajnej - wynikają następujące okoliczności:
1. W okresie międzywojennym zarejestrowane zostały takie znaki towarowe jak "Norwid", "Kościuszko", "Kazimierz Wielki", "Polonia", "Bartosz Głowacki", "Sobieski", "Piłsudski", "Szopen", co może wskazywać na utrwaloną praktykę rejestracji nazwisk wybitnych postaci historycznych jako znaków towarowych.