Uchylenie decyzji administracyjnej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, pomimo oceny w jego uzasadnieniu, że decyzja jest zgodna z prawem, stanowi rażące naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Włodzimierza L. na decyzję Okręgowego Inspektora Sanitarnego PKP w G. z dnia 6 stycznia 1998 r. (...) w przedmiocie choroby zawodowej na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 12 stycznia 1999 r., II SA/Gd 203/98 - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Gdańsku do ponownego rozpoznania.
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego we wniesionej rewizji nadzwyczajnej od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 12 stycznia 1999 r. II SA/Gd 203/98 zarzucił temu wyrokowi rażące naruszenie przepisów art. 22 ust. 1 pkt 2 i art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przez to, że w sentencji wyroku Sąd orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji, natomiast w jego uzasadnieniu wykazał niezasadność skargi prowadzącą do jej oddalenia. Wobec takiej wadliwości zaskarżonego wyroku, Prezes NSA wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu Ośrodkowi Zamiejscowemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny nie uwzględnił skargi Włodzimierza L. na decyzję Okręgowego Inspektora Sanitarnego PKP w G. z dnia 6 stycznia 1998 r. utrzymującą w mocy decyzję Obwodowego Inspektora Sanitarnego PKP w G. z dnia 15 października 1998 r. o nie stwierdzeniu u Włodzimierza L. choroby zawodowej - uszkodzenia narządu słuchu wywołanego działaniem hałasu. Według ustaleń Sądu, skarżący nie przedstawił dowodów podważających wydane w postępowaniu administracyjnym opinie właściwych placówek medycznych Kolejowej Służby Zdrowia, które stwierdzały, że schorzenie skarżącego nie ma tła zawodowego, a jest wynikiem przebytych chorób oraz urazu głowy przebytego w 1977 r. Uznając te opinie za wiarygodne, NSA ustalił, że zaskarżona decyzja została wydana bez naruszenia przepisów prawa. Z powyższymi ustaleniami pozostaje w oczywistej sprzeczności wyrok, w którym zawarte jest rozstrzygnięcie o uchyleniu zaskarżonej decyzji. Sprzeczność między rozstrzygnięciem sprawy a motywami tego rozstrzygnięcia jest nie tylko oczywista, ale odnosi się do jego istoty. Stosownie do powołanych w rewizji nadzwyczajnej przepisów w razie nieuwzględnienia skargi sąd powinien tę skargę oddalić, tymczasem wyrok zawiera rozstrzygnięcie odpowiednie dla uwzględnienia skargi. Należy w pełni zgodzić się z argumentacją rewizji nadzwyczajnej, że tak wadliwe rozstrzygnięcie narusza powagę Naczelnego Sądu Administracyjnego jako organu władzy sądowniczej sprawującego kontrolę legalności działalności administracji publicznej /art. 10 i art. 184 Konstytucji RP/. Wyrok ten jest ponadto w istocie niewykonalny skoro ocena prawna wyrażona w wyroku stwierdzała legalność decyzji a mimo to taka decyzja została uchylona.
Podzielając zatem zarzuty i wniosek rewizji nadzwyczajnej Sąd Najwyższy orzekł stosownie do przepisu art. 393[13] par. 1 Kpc podlegającego odpowiedniemu zastosowaniu zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. (...) /Dz.U. nr 43 poz. 189 ze zm./.