Sprawa ze skargi na decyzję SKO w W. w przedmiocie podatku od nieruchomości
Tezy

Budynek, w którym znajdują się wspólne kwatery stale przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy pełniących służbę wojskową, należy zaliczyć do budynków mieszkalnych /art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi Dowódcy Jednostki Wojskowej (...) w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 1 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości - uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Burmistrza Gminy W.-C. (...) z dnia 10 września 2002 r.; (...).

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Siły zbrojne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 10 września 2002 r. Burmistrz Gminy W. określił Jednostce Wojskowej w W. zaległość z tytułu podatku od nieruchomości za lata 1997-2000 w kwocie 50.535,80 zł wraz z odsetkami w kwocie 67.727,90 zł. W podstawie prawnej organ powołał art. 51 oraz art. 53 par. 1 i par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ podatkowy podniósł, iż w składanych w latach 1997-2000 deklaracjach na podatek od nieruchomości jednostka wojskowa błędnie zakwalifikowała do opodatkowania budynek koszarowy w W. według stawki przewidzianej dla "budynków mieszkalnych lub ich części". Organ podatkowy stwierdził ponadto, że "charakter budynku przeznaczonego do zakwaterowania żołnierzy Wojska Polskiego nie pozwala na przyznanie mu statusu domu mieszkalnego z tej choćby racji, że przebywające tam osoby nie zamieszkują w nim na stałe, a zatem nie koncentrują w nim swych interesów życiowych". W końcowej części uzasadnienia Burmistrz Gminy W. wywodzi, iż Jednostka Wojskowa winna zgłosić do opodatkowania budynek położony przy ulicy O. w W. według stawki podatkowej określonej dla "pozostałych" budynków.

Od powyższej decyzji Dowódca Jednostki Wojskowej w dniu 26 września 2002 r. wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, w którym zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez przyjęcie błędnej wykładni, iż budynki mieszkalne lub ich części, taki charakter miał bowiem budynek przy ul. O., mogą być opodatkowane według stawki podatku przewidzianej dla "pozostałych budynków".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 1 kwietnia 2003 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Burmistrza Gminy W. z dnia 10 września 2002 r. powołując w podstawie prawnej art. 220 par. 2 w związku z przepisem art. 13 par. 1 pkt 3 oraz art. 233 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Podtrzymując argumentacje zawartą w uzasadnieniu decyzji Burmistrza Gminy, SKO podkreśliło m.in., iż budynki przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy pełniących służbę wojskową pomimo pewnych cech "budynków mieszkalnych" służą do zupełnie innych celów i nie posiadają niezbędnych cech do uznania ich za budynek mieszkalny w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W treści uzasadnienia SKO wskazało również, iż przepis ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przewidujący najniższą preferencyjną stawkę dla budynków mieszkalnych lub ich części nie powinien podlegać wykładni rozszerzającej.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego, uzupełnionej pismem procesowym z dnia 24 września 2003 r. Dowódca Jednostki Wojskowej wniósł o uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 1 kwietnia 2003 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Gminy W. z dnia 10 września 2002 r. określającej zaległość z tytułu podatku od nieruchomości. Strona skarżąca zarzuca powyższym rozstrzygnięciom naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "e" ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a także przepisów art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 2002 nr 42 poz. 368 ze zm./ poprzez przyjęcie, iż budynki mieszkalne lub ich części przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy pełniących służbę wojskową w różnych formach stanowią "pozostałe budynki lub ich części" i jako takie powinny być opodatkowane zgodnie z wysokością stawek podatku od nieruchomości właściwą dla takich budynków. Ponadto skarżąca zarzuciła niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych, tj. naruszenie art. 7, art. 77 i art. 80 Kpa /następnie modyfikując ten zarzut przez wskazanie art. 180 par. 1 i art. 187 Ordynacji podatkowej/.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Siły zbrojne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie