1. Odpowiedzialność wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki z tytułu podatków określona w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nie obejmuje zobowiązań powstałych przed dniem 17 maja 1993 r.; obejmuje natomiast odpowiedzialność za należne od zaległości podatkowych spółki odsetki, jakie stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, należy pobrać za okres od 17 maja 1993 r. aż do dnia wygaśnięcia zobowiązania /art. 26 tej ustawy/.
2. Wspólnicy spółek z ograniczoną odpowiedzialnością nie odpowiadają w trybie art. 47 ust. 2 cytowanej ustawy za inne należności, opłaty, składniki i świadczenia, na które rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwości organów podatkowych w zakresie umarzania zaległości podatkowych /Dz.U. nr 6 poz. 40 ze zm./ rozciągnęło przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych.
3. Pełnomocnik strony, będący adwokatem, którego łączy ze stroną umowa stałego zlecenia, za określonym wynagrodzeniem, nie świadczy pomocy prawnej jako adwokat zatrudniony w zespole adwokackim, prowadzący indywidualną kancelarię bądź działający w ramach spółki, o której mowa w art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./.
W takiej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny nie ma podstaw do ustalenia kosztów zastępstwa procesowego według stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości /Dz.U. nr 48 poz. 220/.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Urząd Skarbowy orzekł o odpowiedzialności trzech wspólników za zaległości podatkowe Przedsiębiorstwa Handlowo-Produkcyjnego Sp. z o.o. - w kwotach po 139.697.380 zł.
Jak wynika z uzasadnienia decyzji wyżej wymienieni jako wspólnicy mają prawo uczestniczyć w podziale zysku w 33,33 procent.
Na Spółce ciążą zobowiązania w podatku obrotowym. Zgodnie z art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiada swoim majątkiem za zobowiązania spółki z tytułu podatków w takiej części, w jakiej ma prawo uczestniczyć w podziale zysku.
W odwołaniach od tych decyzji podatnicy podnieśli zarzut naruszenia art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (...) /Dz.U. nr 28 poz. 127/ w związku z art. 47 ust. 2 i art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Zdaniem odwołujących się - możliwość zastosowania art. 47 ust. 2 w związku z art. 40 ustawy o zobowiązaniach podatkowych w stosunku do wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością istnieje wyłącznie wobec tych stanów faktycznych i tych zobowiązań podatkowych, które powstały dla spółki z o.o. po dniu wejścia w życie art. 6 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. to jest po 17.5.1993 r. Tymczasem zobowiązanie Spółki, za które ustalono odpowiedzialność jej wspólników powstało w 1990 r. W tej sytuacji odwołujący się wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania I instancji.
Izba Skarbowa po rozpatrzeniu odwołań utrzymała w mocy zaskarżone decyzje. Zdaniem organu odwoławczego art. 47 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych daje podstawę do wydania, po 17.5.1993 r., decyzji orzekającej o odpowiedzialności wspólników za zaległości podatkowe spółki z o.o. w oparciu o art. 5 ust. 1 i art. 19 w korespondencji z art. 40 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Podobną kwestię rozstrzyga art. 298 Kh, który również dopuszcza odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania spółki.
W jednobrzmiących skargach na powyższe decyzje wszyscy trzej podatnicy ponowili zarzuty podniesione wcześniej w odwołaniach, a w szczególności, że "(...) dopiero od dnia 17.5.1993 r. powstałe zaległości podatkowe spółki mogą być podstawą do orzeczenia o odpowiedzialności wspólników za zaległości podatkowe spółki z o.o.". Powołali się nadto na stanowisko Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów, wyrażone w piśmie z 5.7.1993 r. skierowanym do Dyrektorów Izb Skarbowych. Autor pisma prezentował pogląd, że decyzje wydane wobec komandytariuszy i wspólników spółek z o.o. na podstawie znowelizowanego art. 47 ust. 2 ustawy "(...) powinny obejmować zobowiązania podatkowe powstałe po wejściu w życie powołanej ustawy".
Skarżący zwrócili również uwagę na konsekwencje przyjęcia stanowiska organów podatkowych, prowadzące do objęcia odpowiedzialnością wspólników okresu, w którym nie odpowiadali za zobowiązania podatkowe spółki z o.o. Byłoby to równoznaczne z naruszeniem jednej z podstawowych zasad - nieretroaktywności prawa.