Zgodnie z zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 6 listopada 1995 r. w sprawie zaniechania ustalania i poboru podatku dochodowego od osób fizycznych /M.P. nr 58 poz. 641/ zaniechanie ustalania i poboru podatku dochodowego od osób fizycznych uzyskanych z tytułu rent lub emerytur może dotyczyć wyłącznie osób, które utraciły wzrok w wyniku działań wojennych w okresie wojny 1939-1945 r. lub eksplozji pozostałych po tej wojnie niewypałów bomb, min, granatów itp. Chodzi więc o amunicję i środki wybuchowe, pozostałe po działaniach wojennych, a nie urządzenia różnego rodzaju, nawet jeżeli zostały uszkodzone w czasie wojny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna. Na mocy art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę pod względem zgodności z prawem. Względy celowości i słuszności, leżące u podstawy decyzji administracyjnych należą natomiast do uznania administracyjnego. Uznanie to może być tylko wówczas zakwestionowane, jeżeli nosi cechy dowolności, naruszając przepisy postępowania administracyjnego, traktujące o obowiązku dokładnego wyjaśnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całokształtu materiału dowodowego oraz uwzględnienia słusznego interesu strony w powiązaniu z interesem społecznym.
W niniejszej sprawie organy podatkowe nie naruszyły zasad określonych w art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa. Wydając rozstrzygnięcia nie przekroczyły one zasad swobodnej oceny dowodów, dysponując dostatecznym materiałem dowodowym, a zwłaszcza wywiadem udzielonym komisji lekarskiej przez samego skarżącego, drukiem N-14 i stosownym orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa.
Były więc podstawy do niedania wiary późniejszym oświadczeniom skarżącego oraz dwóch świadków, z których miałoby wynikać, że Mieczysław A. został w sierpniu 1945 r. porażony prądem, a nie miał wadę wzroku w postaci zaćmy, od dzieciństwa.
Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że gdyby nawet przyjąć za prawdziwą wersję dotyczącą powstania inwalidztwa prezentowaną przez skarżącego, to nie można mówić o naruszeniu prawa materialnego przez organy administracji. Zgodnie bowiem z par. 1 ust. 1 cytowanego zarządzenia Ministra Finansów z dnia 6 listopada 1995 r. w sprawie zaniechania ustalania i poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, a wydanego w oparciu o art. 8 ust. 1 z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, który, jako dotyczący ulgi podatkowej nie może podlegać wykładni rozszerzającej, zaniechanie ustalania i poboru podatku dochodowego od osób fizycznych uzyskanych z tytułu rent lub emerytur może dotyczyć wyłącznie osób, które utraciły wzrok w wyniku działań wojennych w okresie wojny 1939-1945 r. lub eksplozji pozostałych po tej wojnie niewypałów bomb, min, granatów itp. Chodzi więc o amunicję i środki wybuchowe, pozostałe po działaniach wojennych, a nie urządzenia różnego rodzaju, nawet jeżeli zostały uszkodzone w czasie wojny.
Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy o NSA orzeczono jak w sentencji.