Odsetki od pożyczek udzielonych spółce przez jej udziałowców muszą być zbliżone do odsetek bankowych i tylko takie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "P." Sp. z o.o. w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 11 maja 2001 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych - uchyla zaskarżoną decyzję;
"P." Sp. z o.o. w Ł. w zeznaniu ostatecznym CIT-8 za okres 1.01.1998 r. - 31.03.1999 r. wykazała podatek dochodowy w kwocie 517.699 zł. W decyzji z dnia 15.12.2000 r. (...) inspektor Kontroli Skarbowej stwierdził zawyżenie przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów o kwotę 557.627,06 zł.
Z ustaleń inspektora wynikało, że podatnik posiada kapitał podstawowy w kwocie 10.000 zł, nie posiada natomiast kapitałów zapasowych i rezerwowych. Na uzupełnienie środków obrotowych Spółka zaciągała pożyczki od swoich udziałowców: pożyczki te pochodziły z ich dywidend. Na dzień 31.03.1999 r. pożyczki od udziałowców stanowiły kwotę 2.870.000 zł. Pożyczkodawcami byli udziałowcy Spółki będący jednocześnie członkami Zarządu tej Spółki. Jacek K., Marek O., Jacek Ł., Wojciech P. Spółka stosownie do zawartych umów pożyczek w 1998 r. za okresy miesięczne naliczała odsetki od pożyczonych kapitałów i wypłacała je pożyczkodawcom. Odsetki od pożyczek w kwocie 932.983,04 zł zostały zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów 1998 r. Wysokość ustalonych i wypłaconych odsetek, od pożyczek zaciągniętych od udziałowców w ocenie inspektora była wyższa od stosowanych na danym terenie przez banki prowadzące działalność kredytową. Dla potrzeb ustaleń inspektor przyjął odsetki w wysokości średniej arytmetycznej stóp procentowych łącznie z maksymalną marżą ryzyka kredytowego z określonych banków, w tym z dwóch banków, w których Spółka posiadała rachunki bankowe dla prowadzonej działalności gospodarczej. W celu określenia należnego oprocentowania pożyczki inspektor zastosował metodę porównywalnej ceny niekontrolowanej. Według wyliczeń inspektora odsetki od pożyczek za 1998 r. wynoszą 675.095,31 zł. Wobec tego kwota zawyżenia przez Spółkę kosztów za 1998 r. wynosi 257.887,73 zł. Stosownie do art. 11 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zwanej dalej "ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych" inspektor za koszty uzyskania przychodów Spółki uznał odsetki z tytułu umów pożyczek w kwocie 675.095,31 zł.
W 1998 r. Spółka wykazała w rachunku zysków i strat wartość amortyzacji majątku trwałego w kwocie 404.668,93 zł "P." dla 75 środków trwałych /instrumenty demonstracyjne/ przyjęła liniową metodę amortyzacji i amortyzowała je według indywidualnych stawek amortyzacyjnych w wysokości 50 procent i 33 procent, uznając je za środki trwałe używane. Dla 7 środków trwałych Spółka przyjęła degresywną metodę amortyzacji i amortyzowała je wg stawki 20 procent. W trakcie kontroli Spółka wyjaśniła, że produkty firmy "Y." dostarczone do niej z uwagą "Ex Lg.88 lub Exlg.44" były produktami używanymi lub lekko uszkodzonymi i sprzedawano je po cenach specjalnych. W związku z tym, ustalono, że Spółka jako używane zakupiła jedynie niektóre instrumenty.
Zgodnie z par. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji lub wykazu. Środki trwałe, o których mowa w ust. 4 uznaje się za używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 pełnych miesięcy.